BIJ ONS thuis hebben we altijd vertrouwen gehouden in Erik Pieters. Maandenlang leefden we met hem mee, echt waar, niks menselijks is ons vreemd. Kwam natuurlijk ook omdat Erik ons zo goed op de hoogte hield van z’n hele revalidatieproces, via z´n twitter-account @_Erik_Pieters_.

Ik zeg maandenlang, maar ik geloof dat het wel een jaar geduurd heeft voordat-ie weer fit was na een afschuwelijke blessure. Zo lief waren ze, al die berichtjes, zo aandoenlijk ook. Hij sloot zijn messages vaak af met de woorden #respect of: #onmywayback.

Maar ja, dan komt er altijd een moment waarop de trainer van PSV dus echt denkt: we moeten tegen PEC, laat ik die Pieters er weer eens inzetten. Maakt mij het uit, die jongen speelde vroeger toch in het Nederlands elftal? Nou dan, baat het niet dan schaadt het niet. Tegen PEC.

Maar dan ken je Erik Pieters dus niet. En dat mag je Advocaat ook best een beetje kwalijk nemen.

Pieters ging er als een bezetene in op de enkels van de door ons zo bewonderde Fredje Benson, kreeg volkomen terecht rood, ook al zei Mark van Bommel dat het niet zo was, riep ‘kanker’ naar de camera(man/vrouw), schopte een deur uit z’n voegen die ontwricht achterbleef en zag vervolgens net te laat dat hij werd aangevallen door een hele laffe, gewapende ruit.

‘Ongelooflijk dat juist hem dit moest overkomen,’ zei Mark van  Bommel, die andere man of the match, na afloop van de geflatteerde 1-3 nederlaag.

Dat ruitje kan het wel vergeten voor de tuchtcommissie.

Bron @MJvdHeuvel

Be Sociable, Share!

•