Het is 2008. DHV viert haar 75-jarig bestaan. Maar het is een jubileum met zorgen. Hoe lang kan de club nog een representatief eerste elftal op de been brengen? Door het geringe aantal jeugdspelers is van doorstroming geen sprake. Het merendeel van de spelers van het vlaggenschip loopt op de laatste benen en wil de kicksen onderhand weleens aan de wilgen hangen. Seizoenenlang bikkelen in de kelder van de 4e klasse heeft zijn tol geëist. Het wel en wee van DHV. Een kijkje achter de schermen van een dorpsclub, deel 10.

Even een retorische vraag. Hoe fijn is het voor een trainer om een speler achter de hand te hebben die gewoon zijn taak uitvoert? Heel fijn dus! Krachtpatser Jermaine (zo’n slordige 90 kg schoon aan de haak) is zo’n jongen die speelt naar zijn mogelijkheden, zoals dat zo mooi heet. Vanwege zijn werk bij de Hermandad waar hij momenteel een ME-opleiding volgt, kan hij heel weinig met de groep trainen. Hierdoor is hij geen basisspeler, maar als hij invalt doet hij zijn werk. Wat voornamelijk bestaat uit de bal afpakken en inleveren bij de bepalende spelers van het team. Altijd gefocust en met volle inzet. Geen risicovolle acties of breedtepasses in de as van het veld. Een voorbeeld voor velen. Jammer dat hij zo weinig van de partij kan zijn op de dinsdag- en donderdagavonden.

Mitsen en maren

DHV is van een kleurloze vierdeklasser in korte tijd omgetoverd tot een derdeklasser  met mogelijkheden. Afgelopen zaterdag is er wederom gewonnen (3-1 tegen WHS) en dus doet de Hoekse trots nog steeds mee voor een plek in de nacompetitie. Opvallend is dat er heel weinig door de supporters over een eventuele promotie gesproken wordt. Dit is niet verkeerd voor de  onervaren groep. Een  hoog verwachtingspatroon zou immers verlammend kunnen werken. De staf volgt die lijn eveneens. Zij bekijken het allemaal per wedstrijd en zo proberen ook zij de druk laag te houden. Een plek in de nacompetitie zou na de promotie van vorig seizoen al meer zijn dan verwacht. In theorie is zelfs meer mogelijk, maar dan moet  de concurrentie punten laten liggen (The Gunners  zelfs heel veel!). Een hoop mitsen en maren. Zelf vol gas blijven geven, dat is en blijft het motto. Meer wordt door de fans ook niet verwacht van de rood-witte brigade. Met Jermaine als lichtend voorbeeld. Met Pasen mag het keurkorps van trainer Leo genieten van een vrij weekend. Tekst: John de Does

Be Sociable, Share!

•