Het is 2008. DHV viert haar 75-jarig bestaan. Maar het is een jubileum met zorgen. Hoe lang kan de club nog een representatief eerste elftal op de been brengen? Door het geringe aantal jeugdspelers is van doorstroming geen sprake. Het merendeel van de spelers van het vlaggenschip loopt op de laatste benen en wil de kicksen onderhand weleens aan de wilgen hangen. Seizoenenlang bikkelen in de kelder van de 4e klasse heeft zijn tol geëist. Het wel en wee van DHV. Een kijkje achter de schermen van een dorpsclub, deel 6.

De Hoekse vrienden bevinden zich de laatste weken in het verdomhoekje. Twee onverdiende  nederlagen op rij, twee spelers onterecht geschorst, één bepalende speler die langdurig geblesseerd is (slijtage aan kniegewricht). Ballen die er normaal invliegen worden nu net van richting veranderd of op miraculeuze wijze gekeerd door de keeper. Niet vreemd, wel vervelend.

Het enige probate middel is gewoon doorgaan met waar je mee bezig bent. Gericht trainen, (de videobeelden) analyseren, conditioneel de vinger aan de pols houden en gefocust blijven. Hard werken wordt altijd beloond. Is het niet dit seizoen, dan wel het volgende. De enigen die deze spelersgroep en staf druk opleggen zijn zij zelf. Vanuit de vereniging of de stichting is er slechts begrip voor de situatie en daar kijkt men al vooruit naar volgend seizoen. De doelstelling was immers om het eerste seizoen in de derde klasse leuk mee te draaien. Pas volgend seizoen wordt een volgende stap verwacht.

Het City van het regionale amateurvoetbal                                                                                         Het is een bekend fenomeen dat als je jezelf in het leven profileert en ambitieus bent, er altijd mensen zijn die daar jaloers op reageren. Deze lieden lachen als het slecht met je gaat en bagatelliseren de prestaties als het goed gaat. Zo gaat het dus ook in het voetbal.  Er zijn mensen die DHV het Manchester City van het amateurvoetbal noemen. Van DHV-zijde wordt hier eigenlijk nooit op gereageerd. Maar het lijkt er nu toch op dat er een toon gezet is die , wellicht onbewust, meespeelt in de houding van de tegenstanders en in de beslissingen van de scheidsrechters en de KNVB. Hoe kun je het anders verklaren dat er tijdens wedstrijden duidelijk met twee maten gemeten wordt door veel scheidsrechters?

Een DHV-speler krijgt geel als hij nota bene zelf vastgehouden wordt door zijn tegenstander  die zich vervolgens laat vallen en veel misbaar maakt. De tegenstanders mogen ballen wegtrappen, voor de bal gaan staan als de vrije trap genomen moet worden, enzovoorts. Zaken waarvoor je normaal gesproken meteen geel krijgt. Behalve als DHV de tegenstander is. Twee maten. Hoe kun je het anders verklaren dat als DHV een jeugdspeler, die beide ouders op jonge leeftijd heeft verloren en die dreigt te ontsporen, een kans wil geven om zijn hobby weer op te pakken, maar daarvoor domweg geen toestemming krijgt van de KNVB, terwijl spelers die voor een zak geld naar Belgie gaan in de winterstop wel overschrijving krijgen?  Voor alle duidelijkheid: deze speler is geen directe versterking voor de selectie.

Maar goed, DHV gaat gewoon door. Zaterdag staat de derby tegen het Zevenbergse SEOLTO op het programma. Deze wedstrijd is nu ook voor de ranglijst belangrijk geworden want beide ploegen staan gelijk in punten. De heenwedstrijd was al een kraker die een soort van commercial was voor het regionale voetbal. Sportiviteit en spektakel. Het eindigde op de valreep in een gelijkspel waar het scorebord eigenlijk een ruime overwinning voor DHV had moeten aangeven. Een uitgelezen mogelijkheid op een ommekeer voor de mannen van trainer Dietvorst en een affiche dat garant staat voor een ongetwijfeld leuke voetbalmiddag. Met hopelijk veel publiek.

Tekst: John de Does

Be Sociable, Share!

•