Optisch is Tuvalu het paradijs op aarde. Toch is niet alles zo mooi als het lijkt op de tropische eilandjesgroep in de Stille Oceaan. Tuvalu is armer dan Bangladesh, wordt bedreigd door een stijgende zeespiegel en … beschikt niet over een FIFA-licentie. Een groepje Nederlanders zet zich momenteel in om dat doel te verwezenlijken. Peter Maas uit Roosendaal is als assistent van hoofdcoach Foppe de Haan één van hen. Met regelmaat deelt Maas tot medio september per mail zijn ervaringen vanaf de Polynesische Archipel. Mailen met Tuvalu, deel 2.

foto Paul Driessen ©

‘De relatieve rust wordt dadelijk minder. Op 11 augustus komen in het gezelschap van Foppe de Haan ook de Leeuwarder Courant, de NOS, VI en Nieuwsuur naar Tuvalu. Dat wordt dus een hele kermis. Een week later vertrekken we naar Fiji en op 23 augustus gaan we voor ons hoofddoel richting Nieuw Caledonië voor de Pacific Games. We zitten trouwens in de ‘poule des doods’ met het favoriete thuisland, samen met Solomon Islands en Vanuatu de grootste kanshebbers voor de titel. Tegen de overige twee tegenstanders, Guam en Amerikaans Samoa, hebben we vermoedelijk nog enige kans.

Tja, het niveau. We begonnen op recreantenniveau en dan bedoel ik minder dan vijfde klasse zondag. Dat was de groep van 80 en daarna 40. Met de uiteindelijke selectie van 20 (waarmee we naar de Games gaan) zijn we via dagelijkse trainingen gestegen naar de subtop van de vijfde  klasse. Er is talent, in elke linie één speler. De gemiddelde leeftijd is rond de twintig. Dat komt omdat de Tuvaluan National Football Association (TNFA) een streep heeft gezet door alle spelers die deelnamen aan de Pacific Games 2007 vanwege de veelal ongedisciplineerde levenswijze. Dus oefenen we nu wekelijks tegen ‘rugbyers’ en veteranen. Daar kunnen we eigenlijk niks mee, maar anders dan accepteren kunnen we het niet. We zijn immers aan het pionieren, zijn daadwerkelijk ontwikkelingshulp aan het verrichten. En dat voelt goed aan, hoor. Je moet alleen soms de scherpe kantjes er vanaf halen. Verder zijn we heel gericht met ons voetbalplan bezig, hoewel het niveau maximaal zal kunnen stijgen tot middenmoot zondag vierdeklasse. Hoe dan ook, ze vinden de trainingen prachtig. Veel plezier bij spelers – de rondo maakt ze mondiger en ze discussiëren inmiddels volop – én toeschouwers, die in steeds grotere getale aanwezig zijn (en steeds luidruchtiger ook).

Vliegende vis

Tussendoor eten we dagelijks veel verse vis. Vaak nemen de spelers een mandje mee met hetgeen ze de nacht ervoor zelf gevangen hebben. Ik ben vooral fan van de vliegende vis, die ik ’s nachts vanuit mijn kamer kan zien springen over de lagune.  Het zeewater is trouwens slechts tien meter verwijderd van ons hotelterras en het turen over deze lappendeken aan heldere kleuren werkt mediterend. Een spontaan uitstapje naar een ander Bounty-eilandje (maar dan onbewoond) was spannender dan we verwachtten. We snorkelden rustig langs het koraalrif toen we plots een haai zagen. Het beangstigde me nauwelijks, hoewel ik voor de zekerheid een Australische medepassagier toch maar even voor me duwde, voor het geval de haai opeens last kreeg van honger.

Je raakt hier in een soort van trans, zeker ook door de hartelijkheid en de enorme gastvrijheid. De mensen leven met de natuur. Slapen allemaal samen op de grond en met open deuren, als ze die al hebben. De politie heeft het niet druk hier. Ook zijn ze heel gelovig. De 11.000 inwoners belijden hun geloof via zeven dominant aanwezig religies. Daardoor missen we overigens vaak spelers. De ene mag op zaterdag niks, de ander op zondag. En dan hebben ze nog allerlei speciale dagen tussendoor.

foto Paul Driessen ©

Al met al een heerlijk avontuur dat hopelijk alleen maar mooier wordt. Prestatief staat Tuvalu bij de laatste 4 van de wereld gerangschikt en we zien wel waarom. Er is hier geen competitie, buiten de vier clubs die elkaar af en toe ontmoeten. De jeugd krijgt nog geen voetbaltraining en er zijn ook zoveel andere sporten die ze beoefenen. Daarom zijn we een cursus gestart om de lokale coaches hier het een en ander aan methodieken en didactiek bij te brengen. Kortom, er zit muziek in. De Tuvaluanen danken je voor alles in het kwadraat. En zoals ik al memoreerde, het voelt allemaal heel goed.’ Lees ook: Mailen met Tuvalu (1)

Be Sociable, Share!

•