Mailen met Tuvalu (3)

Optisch is Tuvalu het paradijs op aarde. Toch is niet alles zo mooi als het lijkt op de tropische eilandjesgroep in de Stille Oceaan. Tuvalu is armer dan Bangladesh, wordt bedreigd door een stijgende zeespiegel en … beschikt niet over een FIFA-licentie. Een groepje Nederlanders zet zich momenteel in om dat doel te verwezenlijken. Peter Maas uit Roosendaal is als assistent van hoofdcoach Foppe de Haan één van hen. Met regelmaat deelt Maas tot medio september per mail zijn ervaringen vanaf de Polynesische Archipel. Mailen met Tuvalu, deel 3.

foto Paul Driessen ©

‘Na de ontvangst van Foppe de Haan in gezelschap van zijn vrouw Geke en projectleider Koen van Santvoord is de crew compleet. In het kielzog van hen zijn ook de Friese journalist Johann Mast, de vaste Foppe-volger van de Leeuwarder Courant en Ellen Brans van Nieuwsuur op Tuvalu neergestreken. De reportage van Brans komt waarschijnlijk volgende week op tv.

Met Foppe hebben we op het vliegveld al meteen bijgepraat over het voetballende gedeelte. Dat gaf me een goed gevoel. Die avond kregen we een diner aangeboden van de Tuvaluaanse voetbalbond, gevolgd door een spetterend dansfestijn. Het project wordt overigens heel erg gesteund door de regering. Na de komst van Foppe zijn we uitgenodigd bij de minister van Sport en later hebben we zelfs de premier bezocht. Het voordeel is dat we daardoor zaken makkelijker geregeld krijgen. En dat is geen overbodige luxe. Maar alles lijkt net op tijd voor ons vertrek naar Nieuw Caledonië dan toch voor elkaar, ondanks de ‘Pacific Peace-mentaliteit’. Ook de bevolking word trouwens steeds enthousiaster. De trainingen en oefenwedstrijden (3-1 en 6-1 winst, met de kanttekening dat de tegenstand erg matig was) worden steeds massaler bezocht. Veel locals spreken ons inmiddels ook aan.

Kwaliteit en ervaring van Foppe

Ook Foppe vindt het eiland Funafuti één groot sprookje, maar het voetbal is hem toch wat tegengevallen. Overigens net als bij mij en mijn collega Etienne Stomp. Zeker op voetbalgebied is het in elk opzicht een wereld van verschil met Nederland. Ik heb steeds contact gehouden met Foppe over de vorderingen en merk nu dat we de selectie door een nog intensievere aanpak toch naar een hoger plan kunnen brengen. Niet alleen doordat we er nu met drie trainers voorstaan, maar zeker ook door de kwaliteit en ervaring van Foppe.

foto Paul Driessen ©

Bidden voor steun

Op het eiland leeft de hoop dat we de prestatie van 2007 (1 punt) gaan verbeteren. Sterker nog, ze rekenen er een beetje op vanwege onze aanwezigheid. Om hun steun te bekrachtigen is er ook een speciale kerkdienst gehouden. Puur en alleen om voor steun te bidden tijdens de Pacific Games. De supporters zullen vooral bestaan uit de andere sporters – rugby, volleybal, tennis en atletiek – die ter plaatse ook zullen strijden in het kader van de ‘mini Olympische Spelen’. Er is natuurlijk geen geld om supporters in te vliegen. Zelfs de spelers zullen eerst twee en een halve dag met de boot naar Fiji moeten varen om daarna naar Noumea te kunnen vliegen.

Aan alles proef je dat de climax nadert. De werkdruk neemt toe. Snorkelen zit er niet meer in. Ter ontspanning gaan we elke dag met z’n allen even zwemmen. En we zijn voor een fotosessie naar Funafale geweest, een klein idyllisch eiland op drie kwartier varen. Het was een heroïsche tocht trouwens. Met drie motorbootjes, beladen met spelers en technische staf. Echt, de binding met de mensen en Tuvalu in het algemeen is behoorlijk hecht geworden.’