Optisch is Tuvalu het paradijs op aarde. Toch is niet alles zo mooi als het lijkt op de tropische eilandjesgroep in de Stille Oceaan. Tuvalu is armer dan Bangladesh, wordt bedreigd door een stijgende zeespiegel en … beschikt niet over een FIFA-licentie. Een groepje Nederlanders zet zich momenteel in om dat doel te verwezenlijken. Peter Maas uit Roosendaal is als assistent van hoofdcoach Foppe de Haan één van hen. Met regelmaat deelt Maas tot medio september per mail zijn ervaringen vanaf de Polynesische Archipel. Mailen met Tuvalu, deel 4.

foto Paul Driessen ©

‘Twee Nederlandse journalisten vergezelden onze selectie op de bootreis richting Pacific Games. Wij als staf reisden met het vliegtuig naar Fiji en konden een paar dagen onze voorbereidingen treffen. We hebben de spelers opgewacht in de haven van Suva en merkten direct dat ze conditioneel behoorlijk wat hadden ingeleverd. Paar kilootjes eraf en afgeleefde gezichten. Daarom hebben we in drie dagen Fiji naast gezond eten en rusten behoorlijk fysiek getraind. Met succes. De winst (3-0) in de oefeninterland  tegen Samoa was een historisch resultaat voor het land Tuvalu.

Ook om het echie startten we prima. Amerikaans Samoa speelt als een fysieke Hollandse  vierdeklasser en daar kunnen wij goed mee omgaan. Ik hoef niet uit te leggen dat beide overwinningen heel enthousiast zijn ontvangen op Tuvalu. De mensen daar kunnen de wedstrijden live zien en bevolkten na afloop massaal de straten. Blij en trots. Voor wat betreft de prestatieve kant van ons project hebben we de doelstelling – meer punten halen dan het ene punt van vier jaar geleden – al gehaald.

We redden ons prima tegen statische, fysiek sterke tegenstanders. Het kost niet heel veel moeite om je daarop voor te bereiden. Om beweeglijke tegenstanders de baas te kunnen, heeft de begeleiding echter wel een jaar voorbereidingstijd nodig. Zeker als ze per speler minimaal drie klassen beter zijn. Dat bleek in de tweede wedstrijd tegen Vanuatu, die we volkomen terecht met 5-1 verloren. In dat team spelen trouwens doodleuk profs uit de competities van Nieuw-Zeeland en Australië.

Opvolgers van Karembeu

We verblijven in het atletendorp van de Games, waar een zeer vitale sfeer hangt. Overal om ons heen wordt gesport. Omdat de reistijden naar ons trainingsveld lang zijn, kiezen we ervoor om de middagtraining af te werken in de dichtbij gelegen bergen of op een nabij gelegen strandje. Overigens geen straf hier op Nieuw Caledonië! Het ritme is hier intens, we spelen vijf wedstrijden met steeds slechts één ‘rustdag’ ertussen. Onze volgende wedstrijd zal zijn tegen gastland Nieuw Caledonië, dat beschikt over een talrijk en luidruchtig publiek. Allez Les Rouges! De opvolgers van ex-prof Christian Karembeu, nadrukkelijk aanwezig in ons dorp, steken samen met Solomon Eilanden ver boven de rest uit. Een niveau vergelijkbaar met de Topklasse. Voor de jonge spelers van Tuvalu betekent dit dat we waarschijnlijk een halfuur kunnen tegenhouden en dat er daarna overal gaten ontstaan tegen die balvaste en snelle spelers.

foto Paul Driessen ©

De openingsceremonie van dit evenement was overigens heel bijzonder om mee te maken, zowel het feest vooraf als de parade in het stadion. Vooral het enthousiasme van het 20.000-koppige Franstalig publiek was indrukwekkend. De mensen zingen en dansen hier graag. Het liefst de hele dag. Het plezier werkt echt aanstekelijk. Wat me opvalt is het verschil tussen arm en rijk. In het centrum de steenrijke blanke Fransen en net daarbuiten leven de rasta’s met hele gezinnen op straat. Maar overal zie je ze glimlachen. Bewonderenswaardig!

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=ZgjM0SmdCb4&feature=player_detailpage]

Lees ook: Mailen met Tuvalu (1), Mailen met Tuvalu (2) en Mailen met Tuvalu (3).

Be Sociable, Share!

•