‘Juiste mix’
In België pleegt men Nederlanders vaak te kenschetsen onder de noemer ‘dikke nekken’. Die arrogante, betweterige Nederlanders. In dit kader is het grappig om te constateren hoe Eva van Reybroeck daar tegenover staat. De 22-jarige Belgische spits van hockeyclub Zundert is mede over de grens gaan hockeyen, omdat het spel bij de zuiderburen nog steeds een elitesport is. “Als je niet in een Porsche rijdt, hoor je er daar niet echt bij”, beweert Van Reybroeck, daarbij wellicht een tikkeltje chargerend.
Feit is dat de in Loenhout geboren Van Reybroeck zich uitermate op haar gemak voelt in het tien kilometer verderop gelegen Zundert. “Vroeger maakte ik vooral een logistieke keuze, maar nu merk ik hoe plezant het is. Pas op hè, als ik op het veld sta wil ik graag winnen. En ik verlang ook van mijn medespeelsters dat ze in ieder geval hun uiterste best doen. Maar na afloop moet het vooral gezellig zijn, ongeacht het resultaat.”
Ze weet van zichzelf niet goed in te schatten of ze wellicht een hoger niveau zou aankunnen. Eénmaal nam Van Reybroeck deel aan de voorselectiewedstrijden voor een plaatsje in Jong België. “Daar kwam ik niet door. Ze zeiden tegen mij dat ik eigenlijk bij een grotere club met meer mogelijkheden zou moeten spelen om mezelf verder te ontwikkelen. Dat heb ik er niet voor over. Niet meer. Bij Zundert vind ik de juiste mix tussen sport en ontspanning.”
Ja, vorig seizoen schijnt ze topscorer geweest te zijn. Dat zei men. “Anders had ik dat echt niet geweten. Ik houd me daar eerlijk gezegd niet mee bezig. Ik heb deze competitie al wel gescoord, maar vraag me niet hoeveel keer. Als wij op het veld staan, weet ik echt niet meer hoeveel de uitslag was in de heenwedstrijd. Begrijp me goed, ik vind het fijn om te scoren. Maar het is geen specifiek doel op zich voor mij persoonlijk.” Puur met het spel op zich bezig zijn op een bepaald moment. Meer zoekt Eva van Reybroeck niet achter haar sportbeleving. In Antwerpen volgt ze een opleiding tot lerares Spaans en Nederlands voor anderstaligen. Dat heeft voor haar de hoogste prioriteit. Totdat ze eenmaal op het veld staat. Of op een vet hockeyfeest, zoals onlangs. “Je kent iedereen, gezellig. Beetje klappen? Ha, ja in ons team praten ze soms met een Belgisch accent tegen mij. Althans, ze doen een poging.”