Vorig jaar reikte FC Den Bosch nog tot de finale, waarin na strafschoppen werd verloren van PSV. Een herhaling van die finaleplaats zat er bij de editie 2011 van het Oude Garde Toernooi op voorhand al niet in voor de Bossche selectie. Door blessures (van sterkhouders als Arnold Scholten en Peter Uneken) en legio afmeldingen van niet de minste spelers was de groep eenvoudigweg te smal. Arie Romijn was er wel. Zoals gebruikelijk.

Arie Romijn (52) is nog steeds dezelfde in vergelijking met de bonkige spits uit de jaren ’70 en ’80.  Ook als persoon trouwens. Vriendelijk, beleefd en correct. Het voetbal volgt hij nog steeds, maar voornamelijk thuis vanaf de bank. Teveel gedoe eromheen, vindt hij. Ook om die redenen traint hij geen teams meer. Hij kan niet tegen onrecht en dan kan het lastig zijn in het wereldje. Waar afspraak niet altijd afspraak is.

Tussen 10.15 en 10.30 verzamelen? Romijn loopt even na tienen als (bijna) eerste het jeugdcomplex van Sparta Rotterdam op. Iets voorovergebogen, eigenlijk zoals hij destijds over de velden banjerde. Geen gepolijste voetballer, maar wel een type waar je als team op kon rekenen. En ook wel een beetje onderschat. “Ik ben destijds te vroeg weg gegaan bij Feyenoord. Dat was in de periode van trainer Jezek. Ik kom uit de lichting van Sjaak Troost. Heb één keer in de basis van Feyenoord 1 gestaan. Dat had meer kunnen zijn. Ik had meer geduld moeten hebben”, zegt Romijn – op de foto staand derde van rechts – achteraf met de wijsheid der jaren. Voor FC Den Bosch was Romijn in het vervolg van zijn profcarrière het meest actief. En ook (gemiddeld) het meest productief.

Dat is hij heden ten dage nog steeds. Bij GJS is Romijn dit seizoen als speler van het vierde gekroond tot clubtopscorer. Alleen op deze winderige zondag in 2011 blijft de teller van de eigenaar van een handelsonderneming in beglazingsmaterialen blanco. De Bossche treffers komen voornamelijk van de voet van John de Bever. In feite ook geen spat veranderd. Al in de eerste minuten van het duel met Willem II moppert de linkspoot. Er klopt weinig van in zijn ogen.  Maar gaandeweg laat hij toch nog wat staaltjes zien. Net als Marcel van Helmond, die met een weergaloos lobje scoort. En niet te vergeten de scharen van Ömer Kaya. Per saldo was het echter te weinig. Ook de verlate komst (vanwege vakantie) van leider Henny van Grinsven kan Den Bosch niet meer tot grootse daden bewegen. Tegen vieren verlaat Arie Romijn Nieuw Terbregge, nadat hij iedereen de hand heeft geschud. De tred is onveranderd. Volgend jaar is hij er weer. Op tijd.

Be Sociable, Share!

•