foto Geert van Erven

Daar stond-ie. Hangend op een hekje bij de voor het stadion geparkeerde spelersbus van Almere City. Dertig jaar oud inmiddels, maar die zou je hem niet geven. Eén bonk spieren en verdomd, de gelijkenis met Patrick Kluivert lijkt nog groter geworden. Niet alleen qua uiterlijk trouwens. In de allesbeslissende wedstrijd bij FC Den Bosch zat Iwan Redan op de bank. In de tweede helft wordt de spits alsnog gebracht, maar ook hij kan het verschil niet maken. “Ik heb ritme nodig. Dan kan ik voor menig club nog van waarde zijn.”

Toen Iwan Redan onder Martin Jol doorbrak bij RKC Waalwijk leek hem een mooie voetbalcarrière te wachten. Inderdaad, leek. Okay, hij dwong een transfer af naar Roda JC, maar dat Willem II in het rijtje zijn volgende club werd, zei al een en ander. Slechts een paar handenvol duels speelde Redan vanaf 2007 tot op heden – na tig stageperiodes – bij clubs als RBC, Paphos (Griekenland), Excelsior en nu dus Almere City. Waar hij niet eens verzekerd is van een basisplaats.

Er brandt van alles. Zijn ambities bijvoorbeeld. Maar ook die nachtkaars, zoals bij look-a-like Kluivert richting de laatste fase. Met een verschil: Redan wil nog wel. “Ik moet gewoon vertrouwen krijgen, moet wekelijks ritme kunnen opdoen. Dat is wat ik mis. Ik ben fit, maar dat alleen is niet genoeg. Zet mij in de punt van dit Almere en Jerge Hoefdraad, echt een heel goede speler, daarachter. Moet jij eens kijken! Helaas vallen de keuzes anders uit. Die kans in het begin van deze wedstrijd! Moet gewoon hangen. Binnenkantje in de hoek, klaar. Wordt het 0-1, dan winnen wij deze pot.” Had hij die bal maar voor zijn voeten gehad… Zijn halfjaarcontract in Almere loopt dadelijk af. Hij heeft nog geen idee wat de toekomst brengt. Van één ding is Redan echter overtuigd: hij heeft ‘het’ nog steeds in zich. Alleen het podium ontbreekt nog.

Be Sociable, Share!

•