foto Gert Jan van Linschoten

Niet alleen coach Glenn de Boeck maakte zijn spelers tijdens de rust duidelijk dat het geen slachtpartij moest worden. Ook Wilko de Vogt peperde dat zijn teamgenoten in. De 36-jarige doelman, geboren en getogen Bredanaar, kreeg in zijn thuiswedstrijd in een uitduel wat hij – na de 3-1 bij rust – wilde. In ieder geval niet afgaan bij de club die hem diep van binnen het meest dierbaar is.

Het leven loopt zoals het loopt. Kijk naar Wilko de Vogt. Van de C-tjes tot en met het eerste verdedigde hij het doel van NAC. Maar een vaste plaats onder de lat van ‘zijn’ club bleek niet voor hem weggelegd. Via Sheffield, Roosendaal en Waalwijk, onderbroken door een paar heftige blessures en vijf jaar Oss leek zijn carrière na de degradatie met FC Oss uit de Jupiler League als een nachtkaars uit te gaan. En toen was daar FC Twente. Weliswaar als derde doelman, maar toch ook een bevestiging van wat insiders allang wisten: die De Vogt is gewoon een uitstekende keeper.

“Stond ik daar ineens tussen gasten als Bryan Ruiz en Theo Janssen. Ik zat niet vaak bij de wedstrijdgroep, maar heb toch een geweldige tijd gehad. Champions League, Europa League, Johan Cruijff-schaal, de beker en bijna kampioen. Trainde dagelijks met die mannen. Janssen? Echt ongelofelijk, die trap van hem. Werd trouwens mijn vaste maatje op trainingskampen en voorbereidingen in hotels. Met hem heb ik nog steeds contact, net als met Sander Boschker.” Zijn contract in Enschede werd niet verlengd, maar De Vogt stond weer op de kaart. Uit de aanbiedingen koos hij VVV Venlo als volgende halte. Met Zevenbergen nog steeds als uitvalsbasis.

Katachtig

“Dennis Gentenaar kreeg aanvankelijk de voorkeur. Sinds zijn blessure sta ik er in. Als Dennis weer fit is? De beste speelt.” Dat opent perspectieven voor De Vogt, die tegen NAC liet zien dat hij nog niet aan slijtage onderhevig is. “Misschien dat de hersteltijd na een wedstrijd wat langer duurt dan voorheen, meer niet. Ja, dat was een lekkere, hè”, refereert De Vogt aan de katachtige reactie – zijn handelsmerk – waarmee hij een venijnig schot van Anthony Lurling tot hoekschop transformeerde. “Het was heel speciaal om hier weer eens op het veld te staan. Met TOP Oss in 2006 was de laatste keer. Veel te lang geleden eigenlijk.”

Be Sociable, Share!

•