Treffender dan op deze manier kon de bekroning voor Mats Seuntjens van een waanzinnig seizoen niet tot uiting komen. In Bladel, het geboortedorp van zijn vader, kopte de voetballer van NAC Breda A1 tegen FC Utrecht op magistrale wijze de winnende 2-1 binnen. Voor het eerst in de historie veroverde het hoogste jeugdelftal van NAC daardoor de landelijke beker. Voor Seuntjens (19) zelf de superafsluiting van een tijdperk. Na de zomerstop sluit hij aan bij de A-selectie van NAC. Als contractspeler. “Dan begint het weer helemaal opnieuw”, reageert de Bredanaar nuchter.

Wat goed is komt snel, wordt gezegd. Een talent was Mats Seuntjens zeker, getuige de proefstages die hij als jonkie afwerkte bij de diverse BVO’s in de regio. Maar tot voor medio 2010 kon of mocht hij de definitieve stap in die richting niet zetten. Totdat NAC toch voldoende zag in die multifunctionele speler van Boeimeer waar hij als eerstejaars A-junior in het eerste elftal voetbalde. En het proces van de stroomversnelling vervolgens krachtig in gang werd gezet. Mats Seuntjens veroverde niet alleen een vaste stek in de basis, maar ook het hart van trainer Nebosja Gudelj. Het vertrouwen van de coach, gekoppeld aan zijn persoonlijke ontwikkeling in sneltreinvaart, leidden Seuntjens naar die andere Eredivisie. Mogelijkerwijs dan toch. “Ik ga  meetrainen met de selectie en speelminuten maken in Jong NAC. En stiekem hoop ik een paar keer op de bank te mogen zitten en – wie weet – mijn debuut te maken in het eerste.”

Nog ziet Mats zichzelf op de B-side staan als seizoenkaarthouder. “Maar vanaf ongeveer mijn vijftiende werd de animo minder. Mijn vrienden gingen niet meer naar NAC, dat speelde ook mee.” Misschien was het de voetbalkoorts binnen het gezin Seuntjens die er op zijn minst voor zorgde dat ook de zin in het voetbalspel op zich op peil bleef. Broer Ralf speelde bij RBC (en dadelijk voor FC Den Bosch). Jesper en Stein (zijn tweelingbroer) bij Boeimeer. Dezelfde Stein overigens die zaterdag in Bladel met Boeimeer A1 ook in de bekerfinale stond en met 2-1 verloor. Een klein smetje op die verder gedenkwaardige (familie)dag onder de rook van Eindhoven. “We speelden een flinke tijd met een man minder na die rode kaart van Peter Verhoeven. Dat hakte er conditioneel flink in. Alex Schalk kreeg kramp, ik ook. Des te mooier dat je dan uiteindelijk alsnog met die beker staat.” De familie glom van trots (zie foto vv Bladella). Met recht momenten om te koesteren. “Zeker, maar ik probeer vooral mezelf te blijven.” Een goed ventje, heet dat in voetbaljargon.

Be Sociable, Share!

•