Vlak voor tijd voorkwam zijn grote teen dat de inzet van Genero Zeefuik in de verre hoek belandde. Via de paal dwarrelde de bal over de achterlijn. Bijna was het niks voor Kees Luijckx en NAC, maar was het daarmee dan alles? “Vooraf betekent een gelijk spel tegen NEC twee punten verloren en nu. Tja, het voelt raar aan. Het is hier toch vaak alles of niks.”

“Is ook de charme van deze club en deze stad. Het is hier nooit saai.” En hoe zit het met de core business? De prestatiecurve van NAC omschrijft Luijckx als die van een grillige linksbuiten. Soms geweldig om te zien, soms om te huilen zo slecht. “Met de wedstrijd van vanavond als exemplarisch voorbeeld naar beide varianten toe. In de eerste helft liep het voor geen meter, maar dat had niets met instelling of iets dergelijks te maken. We liepen constant die trechter in, maakten het NEC daardoor veel te makkelijk. Maakten verkeerde keuzes. Ik vond hen sowieso erg behoudend spelen, geen enkele ploeg voetbalde hier dit seizoen zo teruguit. NEC loerde op fouten van ons en die maakten wij voor rust volop.”

Accenten

Wat was dan het verschil met het tweede bedrijf? Waarin NAC er wel in slaagde om druk te houden. “We hielden toen de vleugels bezet en benutten de ruimtes beter. Waren niet zo slordig in balbezit en hielden initiatief bij de tweede bal. Waar het in feite altijd om draait is de vraag wie het spel het best snapt. Waar leg je de accenten? Kun je het geduld opbrengen? Als wij dat voor elkaar hebben, kan dit NAC van elke tegenstander winnen. Kijk naar de laatste wedstrijden tegen PSV en AZ. Per saldo is dit resultaat (1-1) tegen NEC dan teleurstellend, hoewel het ook anders had kunnen aflopen”, beseft Luijckx, die zich steeds lekkerder voelt in zijn rol centraal achterin. “Verdedigend gaan de duels me steeds beter af en de momenten om mezelf aanvallend in te schakelen, kan ik steeds beter inschatten.” Nee, je hoort Luijckx niet klagen. Nu nog wel even wegblijven van die nacompetitieplaatsen…

Be Sociable, Share!

•