foto Geert van Erven

Willem II neemt afscheid van boegbeeld John Feskens.  Het aflopende contract met de assistent trainer die sinds 2010 in die functie in dienst is bij de kersverse eerstedivisionist wordt niet verlengd. Willem II betreurt het dat het deze beslissing moet nemen op basis van de financiële mogelijkheden die de club voor komend seizoen tot haar beschikking heeft alsmede het verschil van inzicht op voetbaltechnisch gebied, meldt het digitale huis van de club.

De geboren Tilburger Feskens kwam als profvoetballer liefst vijftien seizoenen uit voor Willem II en was in de lente van 2010 maar wat blij dat hij kon terugkeren bij ‘zijn club’.  Hierbij een niet eerder gepubliceerde interview dat vlak voor zijn aanstelling plaatsvond.

Het supporterscafé van Willem II draagt zijn (geuzen)naam. Heel zelden heeft D’n Beitel zich echter laten zien in de ruimte, links onder de hoofdtribune. Desinteresse, misplaatste arrogantie misschien? Nee, complete onzin. John Feskens is gewoon John Feskens gebleven. Die jongen van Broekhoven, die toevallig goed kon voetballen. Nuchter, vriendelijk, bescheiden en wars van tierelantijntjes. “Ik hou er niet van om in het middelpunt van de belangstelling te staan”, zegt Mister Willem II.

Wim Hofkens was de jongste speler ooit die voor Willem II debuteerde sinds de invoering van het betaalde voetbal. Maar dat was in de eerste divisie. Feskens was 17 jaar, 6 maanden en 11 maanden oud toen hij als jongste Willem II’er in de geschiedenis op eredivisieniveau voor het eerst zijn opwachting maakte in de hoofdmacht. Op Het Kasteel tegen Sparta, 14 mei 1983. “Samen met Patrick Cohen mocht ik laten zien of we het aan konden. Ik speelde tegen Ron van den Berg en we verloren kansloos met 3-0, maar wij jonkies deden het volgens mij wel aardig”, weet Feskens zich nog te herinneren. “Ook door de omstandigheden werden wij voor de leeuwen gegooid. Willem II zat krap bij kas en had geen geld om voor het volgende seizoen spelers te halen. Ik was vooraf heel zenuwachtig, maar niet zozeer omdat ik ermee bezig was dat mijn droom aan het uitkomen was. Voordat ik door Willem II bij Broekhoven was weggehaald, had ik nog nooit een wedstrijd van Willem II bezocht. Wij voetbalden gewoon heel graag en veel. Bovendien was Ajax onze club.”

Met wij bedoelt Feskens (44) zijn gabbers bij Broekhoven, daar waar hij nu nog af en toe een balletje trapt in het veteranenteam. Nee, bij het Tilburgse volksclubje waren ze niet blij dat Willem II een stuk of zes spelers uit het getalenteerde A-junioren team wilde wegplukken. “Met name door de inspanningen van Toine van Mierlo heeft Willem II de band met de amateurclubs in een later stadium verbeterd.  Uiteindelijk zijn vier spelers uit ons elftal overgestapt naar de landelijke A-jeugd van Willem II. Ikzelf kwam in het C-team terecht, wat ze tegenwoordig de beloften noemen. Ook vanwege mijn postuur, ja. Wist je dat ik tot mijn tiende een klein, schriel manneke was?” Nee, en ook niet dat hij een getalenteerde keeper was. “Terwijl ik eigenlijk liever wilde voetballen. Maar de leider van Were Di, mijn eerste club, vond dat ik op doel moest. En toen kwam dat eigengereide, dat principiële in mij naar boven. Ik ging gewoon tegen de doelpaal zitten. We kregen daardoor twee goals tegen. Die leider zag ook wel dat het zo niet verder kon en kwam met een compromis op de proppen. Ik moest blijven keepen, maar mocht voortaan later op de dag meevoetballen met de C-junioren.”

Bosman-arrest

PSV was destijds trouwens ook geïnteresseerd in Feskens. Cor Stolzenbach heeft Thijs Libregts toen ingefluisterd dat Feskens in eerste instantie beter in Tilburg zou kunnen rijpen. Die mening was John zelf ook toegedaan. “Ik zag het niet zitten om ergens in Eindhoven intern te gaan. Ik was verknocht aan mijn omgeving.” De leiding van Willem II dacht in 1996 hetzelfde. Feskens voetbalde inmiddels alweer veertien jaar in Tilburg en werd als een onderdeel van de inventaris gezien. “Ik had het ook prima naar mijn zin. In mijn gedachten zag ik mezelf wel voor altijd bij Willem II spelen.” En toen kwam het Bosman-arrest. “Dat zette de hele voetbalwereld op zijn kop. De spelers gingen ineens bakken met geld verdienen. Buitenproportioneel eigenlijk. Maar ja, wie wil niet veel geld verdienen als de mogelijkheid zich aandient? Mijn contract bij Willem II liep medio 1997 af. Ik wilde best blijven, maar dan zou daar wel een salarisopwaardering tegenover moeten staan. Daar wilde Willem II niet aan. Gerrit van Eck van Destil, waar ik aanvankelijk vijf jaar voor werkte toen ik nog semiprof was, hielp me tot dan toe als supporter en voorzitter van het sponsorplatform bij de contractbesprekingen met Willem II.  Maar deze situatie was anders. Enerzijds lieten ze spelers als John Lammers en Adrie Bogers transfervrij vertrekken en toen ik hoorde wat zij vingen, tja. Willem II ging ervan uit dat ik uiteindelijk toch wel zou blijven. Ik was behoorlijk geïrriteerd door dat hele verhaal. Aan het einde van de voorbereiding heb ik voor mezelf de knop omgedraaid. Ik besloot te gaan vlammen en ondertussen op zoek te gaan naar een nieuwe club. In november kwam Martin van Geel plots langs. Of ik niet alsnog een verbeterde aanbieding wilde ondertekenen met terugwerkende kracht. Toen kwam dat principiële weer naar boven. Eenmaal nee blijft nee. ‘Wie weet of je wel aan een club komt’, probeerde Frans van Dommelen de druk een beetje op te voeren. Nou, daar maakte ik me geen zorgen over. Ik was en ben overtuigd van mijn kwaliteiten.”

Feskens oogde als voetballer motorisch misschien niet soepel en was voor de echte top niet explosief genoeg. Maar zijn inzicht, zijn efficiënte eenvoud en balvastheid maakten hem tot een gewaardeerde eredivisievoetballer. “Slechts weinigen konden mij van de bal krijgen. De basis legde ik op straat. Dag en nacht was ik met voetbal bezig. Ook in mijn eentje. Eindeloos trappen tegen een blinde muur. Links, rechts. Die basistechniek mis ik tegenwoordig wel een beetje.” Hij spreekt uit ervaring. Sinds 2003 is Feskens in dienst als (jeugd)trainer bij RKC Waalwijk. “Ik kom er eerlijk voor uit dat ik een rood-wit-blauw hart heb. Willem II is mijn club. Maar de dingen gaan zoals ze gaan. Met Toine van Mierlo had ik destijds afgesproken dat ik na mijn actieve carrière iets in de jeugdopleiding zou gaan doen. Toen dat moment daar was, had Toine daar geen zeggenschap meer over. Die was assistent geworden. Intussen had Marcel Brands mij al twee keer benaderd. Fulltime bij RKC? Dat kun je wel stellen, ja”, zegt Feskens in de lente van 2010. Hij is in Waalwijk verantwoordelijk voor het beloftenteam en is tweede assistent van hoofdcoach Ruud Brood. Feskens ziet zichzelf als een volwaardig klankbord voor Brood en ontfermt zich met Adrie Bogers over het videoanalyse systeem. Daartoe zit Feskens bij ieder duel van RKC verscholen op de tribune zijn werk te doen. “Jij vraagt het nu ook al. Hè, ben jij betrokken bij het eerste van RKC? Ja dus. Maar ik loop nooit te koop met iets. Als het moet, sta ik er. Ik vind van mezelf dat ik een prima verstandhouding met de spelers heb. Vanaf het allereerste begin bij de C-junioren. Ik heb alle diploma’s behalve coach betaald voetbal. Ik ben een bevoorrecht persoon. Heb van mijn hobby mijn werk kunnen maken.”

Met iets meer lak aan fatsoensnormen, zoals min of meer gemeengoed in de voetballerij, was John Feskens financieel onafhankelijk geweest. “Dat schiet weleens door mijn gedachten. Maar ik ben blij hoe ik ben. Ik heb een buffertje achter de hand, want de rest van mijn leven krijg ik geld uitgekeerd van het CFK-fonds.” Het bedrag op zijn naam werd in één klap verdubbeld na zijn overgang naar NAC. “Nee, ik kan niet zeggen dat die move slecht is ontvangen in Tilburg. Natuurlijk stonden ze hier niet te juichen, maar als wij met NAC tegen Willem II speelden, ben ik nooit uitgefloten. Zoals bij Ernie Stewart wel het geval was.” Sportief was NAC geen succesverhaal. “Als voetballer heb ik daar mijn slechtste jaren gehad. Ik ben een voetballer en voetballen begint van achteruit. En dat gebeurde daar niet.” Zonder principes had Feskens helemaal niet in Breda gespeeld. “Tijdens die perikelen met Willem II sprak ik met John Peek, voorzitter van NAC. Getekend had ik niets, maar mondeling waren we het eens over de voorwaarden. En toen kwam Bob Maaskant met Japan. Ik kon het dubbele krijgen van wat ik bij NAC ging verdienen en dan netto. Maar ja, ik had de hand al geschud met Peek en afspraak is afspraak. Arnold Scholten is toen in mijn plaats naar JEF United gegaan.”

Voetbalfilosofie

Ja, ooit hoopt John Feskens terug te keren naar zijn oude liefde. Al was het alleen maar in een poging de vergeten voetbalfilosofie nieuw leven in te blazen. “Een tikkeltje overdreven was het misschien wel, maar Willem II werd het Ajax van Zuiden genoemd. Verzorgd voetbal, dat was het visitekaartje van Willem II. Een mannetje meer creëren op het middenveld. Sinds de periode met Hans Westerhof is dat typische Willem II-voetbal langzaam weggeëbd. Ook sportief is Willem II in verval geraakt. Die eigen identiteit moeten ze weer terug zien te krijgen. De club die voor talentvolle spelers als ideale tussenstap kan fungeren. Ik zie mezelf van achteruit met een actie nog op de linksbuitenplaats eindigen. Dat kon toen met spelers als Jaap Stam. Ik weet nog dat de spelersgroep sceptisch reageerde toen Stam binnen kwam. Stam, Cambuur? Dat was na twee weken natuurlijk helemaal over. Nu we het er zo over hebben, eigenlijk waren mijn laatste jaren bij Excelsior onder Adrie Koster te vergelijken met het Willem II van tien, vijftien jaar geleden. Je kon zo overal binnenlopen. Alles stond in het teken van het pure voetbal. Met promotie naar de eredivisie heb ik bij Excelsior afscheid genomen als voetballer. Het kon slechter, ja. Overigens heb ik in 1997 ook bij Willem II een prachtig afscheid gehad, hoor. Met een mooie wedstrijd en een gezellig samenzijn. Hans Kraay junior praatte de avond aan elkaar.”

Europees voetbal heeft Feskens nooit gespeeld. Dat ervaart hij eigenlijk als de enige smet op zijn voetballoopbaan. “Ik was net weg en toen kwalificeerde Willem II zich voor de UEFA Cup. En later natuurlijk die Champions League. Ik geef eerlijk toe dat ik toen weleens nadacht over de keuzes die ik gemaakt had”, zegt Mister Willem II. Die titel, op basis van zijn 483 wedstrijden voor de Tricolores, ziet hij zelfs als een mooi eerbetoon, maar ook niet meer dan dat. “Mensen als Van Mierlo, Groels en Vioen zouden daar mijns inziens veel eerder voor in aanmerking komen. Maar door bepaalde mensen niet te noemen, doe ik die misschien wel onrecht aan.”

Twee weken na dit gesprek met Feskens rolt een persbericht binnen. ‘John Feskens terug bij Willem II’, staat er als kop boven het nieuws. Vanaf het seizoen 2010-2011 is hij assistent-trainer bij het eerste elftal. Hij tekent voor drie jaar. Technisch directeur Henry van der Vegt verkondigt in het bulletin blij te zijn met de terugkeer van Mister Willem II. ‘Hij zal als vaste assistent bij het eerste elftal een belangrijke taak hebben bij de vorming en opleiding van onze spelers en dat voor een langere tijd om zo ook de continuïteit te waarborgen.’ D’n Beitel is weer thuis, daar waar hij hoort.

Be Sociable, Share!

•