De naam FC Oss bracht vooraf niet bepaald cupkoorts teweeg bij de fans van Heerenveen. Ook de spelers van de eredivisionist wekten niet de indruk erg naar de ontmoeting uit te kijken. Rajiv van La Parra bijvoorbeeld, die een dag voor de wedstrijd nog wat lastige vragen kreeg. ,,Spelers van FC Oss? Nee, ken ik niet. Hoeveel ze staan? Geen idee. Dertiende? Hm. Dat is niet zo heel hoog.”

Onderschatting van Friese kant was zodoende een mogelijk issue, maar helaas voor Oss. Niets van dat alles. Na de rode kaart voor Dennis Janssen en de daaruit volgende 2-0 vanaf de stip was het al snel einde verhaal voor Oss. Maar daarmee was de honger van de thuisclub nog niet gestild. Heerenveen rook een monsterscore en voor de tien overgebleven Ossenaren was er geen houden meer aan. Pas na de elfde treffer hield de ellende op. Die tweede helft moet voor Oss als een eeuwigheid gevoeld hebben.

Vreemd genoeg deed FC Oss in het begin nog aardig mee en moest doelman Kenny Steppe zelfs even aan de bak. Zoals hij na rust zowaar één keer gepasseerd werd na een intikker van Christopher Bieber (foto). Maar uiteindelijk liep Oss vooral overal achteraan.  Trainer Ron Jans had zijn spelers tijdens de rust (4-0) nog maar eens gewezen op een mogelijke recordscore. Na de zeperd tegen PSV was dit de kans op – een beetje – rehabilitatie, zo was de mededeling. Die ook doordrong. Pech voor Oss, dat langs alle kanten voorbij werd gelopen.

AC Milan

En geluk voor de toch nog 16.000 belangstellenden. Hoe anders was dat in de vorige bekerronde? Bij SC Heerenveen tegen Harkemase Boys waren sowieso niet veel doelpunten nodig om spektakel te krijgen. Na de loting begon die wedstrijd eigenlijk al. In Harkema ontstond er rond 23.30 uur spontaan een feest. Heel ongebruikelijk, aangezien in dat dorp op dat tijdstip alleen de lantaarnpalen actief zijn.  Maar als Heerenveen uit de koker komt…. Kaarten gingen nog nooit zo snel de deur uit, ook bij SC Heerenveen. Zelfs AC Milan had in 2005 meer tijd nodig om het Abe Lenstra stadion te vullen.  Blijkbaar zien de mensen in Heerenveen liever de lokale huisschilders en postbodes als Oebele Schokker en Jordy van Wijk in het stadion, jongens met een seizoenkaart van sc Heerenveen,  dan types als Ronaldinho en Kaka.

Deze onnozelheid heeft tegelijkertijd wel weer wat moois. Betrokkenheid en emoties bij de supporters zijn – meestal – goud waard. Of doelpunten. Veel doelpunten. Filip Djuricic maakte er twee. Hij moest na afloop een beetje glimlachen toen hij vertelde dat de spelers vooraf gewaarschuwd werden dat ze tegen een goede ploeg zouden spelen. Tja…

Tekst Sebastiaan de Wit, Heerenveen-watcher

Be Sociable, Share!

•