Lucky bastard
foto Gert Jan van Linschoten
Anthony Lurling beaamt het volmondig. Hij is inderdaad een lucky bastard. De 34-jarige Bosschenaar beleeft het voetbal na al die jaren als prof nog steeds als een hobby. “Als het plezier er niet meer is, zou ik stoppen.” In juni is Lurling einde contract bij NAC. “Zoals ik me nu voel, wil en kan ik nog zeker twee of drie jaar betaald voetbal spelen. Het liefst bij NAC, ja”, bekent hij in de aanloop naar het uitduel bij De Graafschap.
Daar waar NAC vrijdag volgens Lurling vooral moet proberen niet mee te gaan in het opportunistische spel van de thuisclub. “Want daar hebben wij in tegenstelling tot voorgaande jaren de spelers niet voor. Dit NAC moet het in eerste instantie in voetballende oplossingen zoeken. Een proces dat vanaf de start van de voorbereiding is ingezet en dat inmiddels steeds meer gestalte krijgt. Ook na die één uit vijf zijn wij in deze manier van voetballen blijven geloven. We hebben ook geen andere keus met voorhoedespelers waarvan ik met mijn 1.73 meter de langste ben.”
Aanhaken
Terwijl de kritiek van de buitenwacht aanzwol, hield de Bredase selectie de rijen gesloten. “Wij hebben intern de rust bewaard. Overtuigd van het feit dat de punten moesten gaan komen gezien het potentieel en de progressie die per dag merkbaar was. Met negen uit vier staat er inmiddels een aardige reeks. De komende twee wedstrijden tegen Graafschap en VVV thuis bepalen of NAC aanhaakt bij de groep rond plaats zeven of dat we naar onderen moeten kijken. Als we onze doelstelling willen halen, geldt maar één ding en dat is winnen. Klinkt simpel, maar dat is het niet. Alles zal optimaal moeten zijn. De onderlinge verschillen zijn in de loop van de jaren steeds kleiner geworden. Bovenin, maar ook onderin. Zie RKC. Nog niet zo lang geleden bungelde de promovendus vanaf de start onderaan en nu heeft die club toch al dertien punten.”
Toegevoegde waarde
Weet Lurling, bezig met zijn achttiende profseizoen, als ervaringsdeskundige. Maar niettemin nog immer even gepassioneerd als jonge honden zoals Alex Schalk, Ömer Bayram en Nemanja Gudelj. De manier waarop hij genoot van zijn treffer – de allesbeslissende 2-0 – tegen Excelsior was veelzeggend in dat kader. “Niet de allermooiste die ik ooit maakte, wel eentje die hoog op het lijstje staat. Ja, die pass van Tim Gilissen uit de lucht dood maken en meteen speelklaar hebben, was het moeilijkste onderdeel. Ik weet dat ik ondanks mijn leeftijd nog altijd van toegevoegde waarde kan zijn. Heb inmiddels toch alweer drie goals en drie assists achter mijn naam. Zo lang mogelijk op een zo hoog mogelijk niveau voetballen is mijn streven. Telkens in die volle stadions spelen geeft mij na al die jaren nog steeds een kick.”
1
2