Meeslepend …

foto Geert van Erven

As is verbrand turf, zeiden ze vroeger al. Maar wat als arbiter Liesveld na twee tellen bedenktijd Ralf Seuntjens niet diens – volstrekt belachelijke – tweede gele kaart had voorgehouden? Zou Willem II dan ook gepromoveerd zijn? We zullen het nooit weten, hoe jammerlijk ook voor FC Den Bosch. De 1-1 behoorde tot dat moment tot de mogelijkheden, daarna was het over. Den Bosch gaf het maximale, maar over twee duels was Willem II toch wel de betere.

En dus valt in Tilburg weer eredivisievoetbal te bewonderen. Een jaar geleden bij de aanstelling van Jurgen Streppel als coach sprak Marc van Hintum de hoop uit dat het verwachtingspatroon rondom de club na de degradatie niet te hoog zou worden. Laten we eerst maar eens wedstrijden gaan winnen. In één keer terugkeren doen namelijk niet zo heel veel ploegen, wist de technisch directeur. Vanuit die optiek overtrof Willem II zodoende zichzelf. Eind maart was het immers nog absoluut niet zeker of Willem II überhaupt aan de plays-offs ging deelnemen.

Filosoferen over wat er dit seizoen niet goed ging, het zal ze nu worst zijn in Tilburg en gelijk hebben ze. Hoewel promotie – naar buiten toe in ieder geval – geen doel was, werd dat toch bereikt. Cruciaal in dit hele verhaal was de tussentijdse komst van Marc Höcher, een eredivisiewaardige speler. Natuurlijk bleek ook Ruud van der Rijt een solide aanwinst en was het mooi meegenomen dat Virgil Misidjan versneld doorbrak, maar Höcher is nou precies zo’n speler die het verschil maakt tussen net wel en net niet.

Höcher

Ook al was Bosschenaar Bart van Brakel uiteindelijk de beste man op het veld, het was geen toeval dat juist Höcher het duel openbrak met een heerlijke krul in de verre hoek. De applauswissel die Streppel hem in de slotfase gunde, was typerend. De innige omhelzing met zijn vader na afloop was mooi. Pa was met recht trots op zijn zoon. Zoals Fons Groenendijk verkondigde ook trots te zijn op wat de spelers van FC Den Bosch dit seizoen en in deze laatste wedstrijd onder zijn leiding in het bijzonder presteerden. Door de – verklaarbare – vroege wissel van de zwalkende (vanwege de pijnstillers..?) linksback Joey Brock speelde Den Bosch een uur lang met drie verdedigers met Van Brakel ertussen. Het trio Buitenhuis, Hofstede en Van Dinter ging bewonderenswaardig om met de ruimtes. Na met name de invalbeurt in de tweede helft van Seuntjens ontwikkelde Den Bosch zelfs heuse druk op het Tilburgse doel. De 1-1 lag in die fase meer voor hand dan de 2-0, maar het absurde tweede geel aan Seuntjens – die, het moet gezegd, op een oerdomme manier prent nummer één ophaalde – hielp de mogelijkheid op een stunt abrupt om zeep.

Hoewel de verhoudingen binnen de lijnen daartoe geen aanleiding gaven, was het betreurenswaardig dat het op de tribune volledig ontspoorde. Zelfs directeur Fred van der Hoorn moest er aan te pas komen om het Bossche uitvak tot bedaren te brengen. Een smet op een verder meeslepende voetbalmiddag. Die uitmondde in een Tilburgse giga-ontlading met het vertrekkende clubicoon Arjan Swinkels als middelpunt.