Hans de Koning en Dirk Heesen. Jarenlang vormden zij een span, de mannen van de gestampte pot. Voor elkaar en met elkaar. Met De Koning in de rol van leraar en Heesen als diens trouwe leerling en in de laatste fase als toekomstig opvolger. Na de degradatie van FC Oss scheidden hun wegen. Vrijdag streden ze voor het eerst niet met maar tegen elkaar.

Hij zei zelf van niet en probeerde ook die indruk te wekken, maar wie Hans de Koning een beetje kent weet dat hij van binnen kookte. En echt niet zozeer omdat hij het loodje legde in die wedstrijd in de wedstrijd. “Ik ben op een gegeven moment gestopt met het tellen van de kansen. Dit was wat je een valse start noemt.” Ouderwets foeterde hij op de leiding. Hij probeert het spelletje voetbal te relativeren, maar de winnaarsmentaliteit in hem – of de hekel aan verliezen – is zeker direct na een wedstrijd vrijwel altijd sterker.

‘Hansje, neem je rotzooi mee”, scandeerden euforische Osse fans. Feitelijk onzin, want Helmond Sport heeft ondanks de uittocht weer een behoorlijk team staan. Dat gedurende de ouverture echter aanhikte tegen de dramatische aanvangsfase. Of de bliksemstart van Oss. Hoe dan ook, Helmond Sport liet het gebeuren. Charles Kazlauskas, naast Erik Quekel ook al een speler met een Oss’ verleden, zocht naar een verklaring. “Overconcentratie of toch gemakzucht, in de nabespreking zullen we het daar over hebben. Zoveel kansen en dan toch verliezen. Dan klopt er iets niet.” Misschien was het gewoon die aloude, ongeschreven voetbalwet dat slecht aan een wedstrijd beginnen je als team in de meeste gevallen opbreekt.

Ook Quekel zocht naar woorden. Met drie treffers had hij zomaar de man of the match kunnen worden. Zo groot waren de doelkansen die hij liet liggen. “Die laatste bal op de paal. Ik dacht, ik schuif hem rustig binnen. Ongelooflijk. TOP kreeg drie kansen en maakte ze alle drie. De bus gaat rijden, volgende week dan maar”, bromde hij.

Be Sociable, Share!

•