foto Geert van Erven

Een beetje tennissen en hier en daar een duurloopje. Veel meer aan fysieke voorbereiding hadden de voetballers van het BD Klasbakkenteam niet in de benen. Dus dat het beoogde basisteam van Willem II het selectie-elftal in de eerste helft zoek speelde, was niet onlogisch. Maar gezien de voorbije edities toch opmerkelijk. “Ik vond Willem II sterker dan voorheen. En ons ook wat minder, hoor”, constateerde Sam Wassenberg van UDI’19.

De teller op het drukbezochte terrein van LONGA stopte bij acht (0-8). Wassenberg: “Als Willem II met de formatie van de eerste helft was door gegaan, waren het dubbele cijfers geworden, vrees ik.” Jurgen Streppel wisselde na rust echter volop. Dat kwam de amusementswaarde van het duel niet ten goede en zei anderzijds toch ook iets over het niveauverschil bij Willem II tussen de eerste dertien, hooguit veertien spelers en de rest. “Door die snelle goal uit die onterechte vrije trap was het ijs snel gebroken voor ze, maar ik moet zeggen dat Willem II een frisse en vooral gretige indruk maakte. Volgens mij zit de trainer er kort op”, vulde Stefan Scholten van gastheer LONGA – na rust aanvoerder van de klasbakken – op basis van vermoedens in wat Giovanni Gravenbeek even tevoren letterlijk bevestigde.

Een brede smile verscheen op zijn gezicht toen de aanvoerdersband ter sprake kwam. Op het moment dat Arjan Swinkels gewisseld werd, kreeg Gravenbeek de band namelijk om de arm. En niet omdat hij toevallig in de buurt stond. “Wat doe je nou, vroeg ik aan Arjan. Maar het was in opdracht van de trainer. Daar spreekt enorm veel vertrouwen uit, dat gebeurt niet zomaar, toch?” De band fungeerde als signaalfunctie voor de rechtsback, die al een flinke tijd een sterke indruk maakt. Verdedigend alert en met name in offensieve zin continue dreigend. “Eerlijk gezegd ken ik de Jupiler League niet goed. Veendam, Emmen; ik ben er nog nooit geweest. De trainer zei me dat er straks veelvuldig gelegenheid zal bestaan om op te komen. Dat zou lekker zijn, want dat is precies wat ik graag wil.”

Voor een doortimmerd waardeoordeel is het nog te vroeg, maar wat al wel duidelijk is: Streppel drukt zijn stempel nadrukkelijk. “Het klopt dat hij deze week een keer gigantisch uit zijn dak is gegaan, omdat we gewoon niet goed genoeg trainden. Hij is veeleisend en dat moet ook. Met deze groep spelers moet het mogelijk zijn om hoog te eindigen. De trainer is vooral duidelijk. Geeft bijvoorbeeld per linie specifiek aan wat van een ieder verwacht wordt. Voor mijn gevoel vallen de puzzelstukjes steeds meer in elkaar.”

Dat was voor Geoffrey Prommayon al eerder het geval. Uitgerekend tegen zijn voormalige werkgever kreeg de onlangs bij Blauw Geel’38 als voetballer gestopte veteraan op initiatief van Clemens Bastiaansen speelminuten en daarnaast – tot zijn verrassing – uit eerbetoon voor zijn imposante loopbaan een heuse applauswissel inclusief erehaag. “Echt een mooi gebaar. Of dit mijn allerlaatste minuten waren? In principe wel”, zei de toekomstige assistent in Veghel van Francois Gesthuizen. Vrij vertaald: als de nood aan de man komt, zal de oude krijger (39) er weer staan.

Be Sociable, Share!

•