foto Geert van Erven

Of de ware Florian Jozefzoon is opgestaan sinds zijn entree bij RKC Waalwijk, luidde de vraag. “Maar ten dele, ik kan namelijk beter. Dat voel ik, dat weet ik”, verzekert de bijna 22-jarige flankspeler in de aanloop naar het duel met NAC Breda. De club waar hij vorig seizoen naar eigen zeggen ‘een rampseizoen’ beleefde. Hetgeen niet betekent dat de ontmoeting van zaterdag voor hem in die zin een speciale lading heeft. “Wil niet met modder gooien. Dat verdienen de meeste mensen daar ook niet.”

Het is blijkbaar interviewdag bij RKC en dat is uitzonderlijk. Waar normaal gesproken wekelijks alleen maar de verslaggever van de regionale krant aanschuift, zijn nu liefst vier vertegenwoordigers van de media present. Succes werkt aanlokkelijk. In dat kader is het lachbuitje waarin Jozefzoon verzeild raakt typerend. “We moeten ons eerst zo snel mogelijk veilig spelen, ha ha. Nee, serieus. Dat is natuurlijk wel nog steeds de realiteit. Daarom is die wedstrijd tegen NAC en trouwens ook die van volgende week tegen Heerenveen zo belangrijk. Daarin moeten we afstand nemen. En vervolgens kunnen we kijken waar het gaat eindigen.”

Driehoekjes

En weer die lach. Maar nu met een andere lading. Jozefzoon legt uit. “Je hebt bijvoorbeeld ploegen die sterk aan een seizoen beginnen en nadien afzakken. Ook qua spel. Bij ons zie je in dat opzicht een geleidelijke progressie. Weet je nog, die eerste wedstrijd tegen PSV? Die wonnen we, maar voornamelijk op basis van inzet en beleving. In de loop van het seizoen is RKC, met uitzondering van een kleine periode rond oktober,  steeds een beetje beter gaan voetballen. Strijd is nog steeds de basis, dat blijft. Maar de driehoekjes waarop we veel trainen en de crossbal komen er steeds meer uit tijdens de wedstrijden. Dit RKC kan tegen elke club in de eredivisie punten pakken. Die zelfverzekerdheid hebben we inmiddels. Ja, tegenstanders weten dat ook. We worden tegenwoordig anders benaderd. Ook grotere ploegen zetten minder hoog druk. Het is aan ons om daarop te anticiperen. Dat is weer de volgende stap die we moeten maken. Tegen Willem II deden we dat vlak voor Kerstmis puur slecht, klopt. Dus nee, het gevaar van zweven is hier in Waalwijk niet actueel. Het is en blijft RKC, hè.”

In die echt wel professionele maar anderzijds familiaire en down-to-earth-omgeving zijn vele voetballers opgebloeid en/of tot wasdom gekomen. Zoals Jozefzoon, bij Ajax ooit Godenzoon in de dop. “Bij NAC was het vooral iets tussen de trainer en mij. Ik was goed genoeg om te spelen, liet dat tijdens de trainingen ook zien. John Karelse beaamde dat zelfs. Maar helaas vertaalde zich dat niet in het vertrouwen om mij op te stellen. Dat was in feite het verhaal in Breda. Ik moest daar dus weg, want een jonge voetballer wil en moet maar één ding en dat is veel spelen. Er waren diverse clubs geïnteresseerd, ook uit de eredivisie, ja. Maar Erwin Koeman gaf mij het juiste gevoel. En dat blijkt achteraf bewaarheid. Zo stimuleert hij mij om van mijn sterke punten gebruik te maken. ‘Niet nadenken’, zegt hij soms. ‘Jij moet doen!’ Dat is mijns inziens ook de grootste kracht van dit RKC. Naast uiteraard het simpelweg uitvoeren van de basistaken. We kennen elkaars kwaliteiten en maken daar per individu zoveel mogelijk gebruik van. Als je mij tien hoge ballen geeft, haal je er niet het optimale rendement uit, snap je?”

Leermomenten

Het geloof in eigen kunnen spat er vanaf bij RKC, bij Jozefzoon. Zonder daarbij de realiteit uit het oog te verliezen. “Die kans van mij tegen Twente zaterdag had er gewoon in gemoeten. Ik schrok van de keeper die ineens voor mijn neus stond, maar ik had daarop voorbereid moeten zijn. Leermomenten. Die me tot een betere voetballer moeten maken. Op weg naar? Ha, ha. Nee, er speelt momenteel niets. Ha, ha. Echt. Weet nu absoluut niet meer. Natuurlijk heb ik ambities. Mijn contract? Loopt tot medio 2014…” En weer gaan de tanden bloot.

Zoals het leven hem toelacht. Meestal dan. De grootste tegenstander wat hem persoonlijk betreft, draagt in deze dagen geen voetbalschoenen en bevindt zich ook al niet tussen de oren. “Hoe is de temperatuur zaterdag?”, vraagt Jozefzoon. De cijfers onder nul doen de glimlach even verdwijnen. “Wintertenen, hè. Na NEC heb ik drie dagen niet kunnen slapen van de pijn. Maar ik pas inmiddels een aardig lapmiddel toe. Ik smeer mijn tenen in met vaseline en draag boterhamzakjes over mijn sokken. Die houden de warmte vast. Ja, het werkt. Niet voor honderd procent, maar er is hiermee een aanzienlijke verbetering. Dat ze op mijn tenen gaan staan, nu ze dit weten? Pfff. Ze doen maar. Daar zitten bij deze temperaturen toch geen gevoel in. Ha, ha….” Niet voor de eerste keer bij RKC blijkt dat oplossingen soms verrassend simpel kunnen zijn.

PS: Later op de middag na het gesprek verschijnt een persbericht. Doelman Jeroen Zoet, niet echt een surprise, maar ook Florian Jozefzoon is opgenomen in de voorselectie van Jong Oranje. Op vrijdag 1 februari wordt de definitieve selectie bekend gemaakt. Hoe dan ook eens te meer een bewijs dat de sneltrein met voetballende capaciteiten inderdaad echt op stoom is gekomen.

Lees ook: Z.g.a.n. (RKC de ‘beste’ ploeg van Brabant in 2012)

Be Sociable, Share!

•