foto Jan Verhoeven

Achteraf bleek dat ene goaltje vlak voor tijd eigenlijk niet nodig, omdat naaste belager DOSKO op vrijwel hetzelfde moment met 2-1 achter kwam bij EFC. Het maakte de ontlading er niet minder om. Voor De Valk én Michel Leon-Payo, de maker van de 1-0 tegen Nemelaer. “Ik rende volgens mij het hele veld over. Een moment dat me altijd zal bijblijven.”

Opponent Nemelaer wellicht ook. “Hun trainer Drijvers feliciteerde me naderhand met het kampioenschap. Maar je scoorde wel vanuit buitenspelpositie, zei hij. Ik had en heb werkelijk geen idee en eerlijk gezegd is dat niet zo boeiend. Wij zijn kampioen! Weer kampioen, ja. Dit is mijn derde titel in vier jaar tijd. Vorig jaar met Brabantia kwam die uiteindelijk redelijk onverwacht. Nu hebben we het hele seizoen naar de climax toe kunnen werken.”

“Na die wedstrijd bij Vlissingen, toen wij echt heel goed speelden, kwam min of meer voor de eerste keer in me op dat het niet meer fout kon gaan. Of mocht gaan. Als dit dè concurrent is en die kun je zo je wil opleggen, nou dan mag het niet meer fout gaan, dacht ik toen.” En dat ging het ook niet meer, hoewel DOSKO de werkelijke naaste belager werd en het de laatste weken een paar keer close was. “Kampioensstress? Ik vond dat persoonlijk wel meevallen. Volgens mij lag het meer aan de pijntjes die verschillende spelers kenden. De laatste keer dat we met een complete groep getraind hebben, kan ik me niet meer heugen. Dit alles zou een verklaring kunnen zijn maar ach, nu is dat niet echt relevant meer, hè.”

foto Jan Verhoeven

‘10’

Nee, want één jaar na de degradatie mag De Valk zich weer hoofdklasser noemen. Als de voortekenen niet bedriegen zal De Valk zich vanaf september presenteren als een andere ploeg, niet alleen letterlijk. “Frank Weijers is een trainer die altijd naar voren wil voetballen. Met balbezit als belangrijkste instrument. Dat was ook de sleutel van het huidige succes. Het geduld opbrengen voor de momenten die altijd komen gaan. Mijn aandeel? Vind dat ik als ‘10’ misschien wel wat vaker had moeten scoren, maar als lid van een team heb je sowieso altijd een aandeel. Ongeacht wie. Een concurrent erbij? Ik heb zondag na de wedstrijd nog met Ruud van den Dungen gesproken. Wij gaan echt niet met elkaar strijden. Volgens ons beiden kunnen wij prima samen voetballen op één middenveld met een verdedigend ingestelde speler in onze rug. Maar daar houd ik me nu nog niet mee bezig. We gaan eerst verder met genieten. En feesten. De exacte planning ken ik niet, maar dat gaat goed komen…”

Be Sociable, Share!

•