foto vv Nemelaer

Nemelaer is nog zo’n vereniging in de oervorm. Ons kent ons. De clubtrouw en verbondenheid is enorm. Veel (spelers)mutaties zijn er niet en paniek is er eigenlijk alleen maar als blijkt dat het bier in de kantine op is. Het is amateursport in de puurste vorm. Sinds Thijs Burgmans zich als ventje van twaalf vanuit buurdorp Biezenmortel aansloot bij de Haarense club, voelt ook hij die binding. Die de vleugelflitser – gedreven door ambities – dadelijk toch gaat verbreken. “Met een beetje pijn in ’t hart.”

Een jaar geleden trok een ‘grote naam’ in de regio ook al aan de bel bij Burgmans. “Vanaf het begin ben ik toen open geweest richting Piet (Drijvers) en Roland (Hermans). Uiteindelijk zag ik toch af van een overgang, omdat de klik ontbrak met de mensen waarmee ik sprak. Nu, zeker gezien de situatie waarin we met Nemelaer 1 verkeren, wilde ik geen onnodige onrust veroorzaken door hen en de selectie meteen op de hoogte te stellen van de belangstelling van Achilles Veen. Ik ben eerst het gesprek aangegaan met de trainers Johan van Bijsterveld en Nabil Bouchlal. En het juiste gevoel, die klik, was er nu wel. Wat dan? Hoe zij over de invulling van het voetbal spraken in combinatie met de beleving op zaterdag, waar je zoveel over hoort. Ben daarnaast benieuwd waar mijn plafond ligt.”

Sentimenten

Toch ging Burgmans zeker niet over één nacht ijs. Het bezorgde hem eerder slapeloze nachten, bij wijze van spreken.“Ik heb uitvoerig gesproken met de personen uit mijn directe omgeving, zoals mijn ouders en twee jongens uit mijn team waarmee ik samenwoon. De uitdaging om het op een hoger niveau te proberen won het tenslotte van de sentimenten. Je kunt later beter spijt hebben van iets dat je hebt gedaan, dan over iets dat je niet hebt gedaan. Zoiets. Hoe dan ook, het was een verdomd lastige keuze. En ook moeilijk om het in eerste instantie Piet (‘een topvent’) en daarna het gros van de selectie mede te delen. De reacties waren over het algemeen begripvol. ‘Het is jouw beslissing en jouw uitdaging’, zeiden de meesten. Ik weet dat er altijd mensen zullen zijn die het me niet in dank afnemen, maar so be it.”

In het onderhoud met Drijvers zegde Burgmans naar eigen zeggen toe de komende maanden te gaan knallen. Dat zal nodig zijn want het team dat een jaar geleden nog op de drempel van de Hoofdklasse stond, verkeert in zwaar weer. “Nee, ik heb niet het gevoel dat de magie een beetje weg is. Alles is eigenlijk nog hetzelfde, we winnen alleen minder wedstrijden. Maar dat gaat weer komen, let maar op”, beweert de flankspeler die voor de winterstop maanden langs de kant stond vanwege een opspelende botsplinter in de enkel. “Sinds januari ben ik weer fit. Ik wil per se een substantiële bijdrage leveren aan het behoud van het eersteklasserschap. Van mijn clubje. Want dat zal het altijd blijven, ook als ik er niet ben.”

Be Sociable, Share!

•