Solmaz stopt met prestatievoetbal
Hij houdt nog een piepklein slagje om de arm, omdat ‘je het in de voetballerij immers nooit weet’. Maar normaal gesproken – ‘mits er iets voorbij komt waar ik geen nee tegen kan zeggen’ – zet Imdat Solmaz (35) een punt achter het voetballen op niveau. “Het eerste halfjaar van dit seizoen ben ik geblesseerd geweest en toen ik eindelijk weer helemaal fit was, werd ik er voor de zoveelste keer uitgeschopt. Is dit het me allemaal nog wel waard, vroeg ik me af?”
Hoewel Solmaz met de leiding van DESK nog wel in conclaaf ging over een eventueel verlengd verblijf in Kaatsheuvel, is het antwoord dus nee. “DESK wilde graag met me verder, met name met het oog op de begeleiding van de jeugd. Naast het feit dat ik indien fit nog wel eventjes meekan op dit niveau. Ik was gecharmeerd door het voorstel van DESK, dat geef ik toe. Maar uiteindelijk kwamen we er niet uit. Al bij al besloot ik daarom maar om te stoppen. Niet compleet, want dat kan ik niet. Ik ben een voetbaldier. Het wordt nu ballen in een lager elftal met vrienden bij NOAD. Inderdaad, de kans dat ik daar geschopt wordt is niet ondenkbeeldig. Hoe lager des te gevaarlijker, hè. Ga er vooralsnog maar vanuit dat het meevalt. Dat het in een eerste elftal in de lagere klassen erger is. Vanwege die reden heb ik een flink aantal Tilburgse clubs dat al geïnformeerd heeft ook afgewezen.”
Rustig
Langs de kant zag Solmaz hoe DESK tegen Deurne werd uitgeschakeld in de nacompetitie. “Jammer dat wij een aantal spelers met ervaring misten, waaronder ikzelf. Want anders waren wij gegarandeerd door gegaan. Echt. Gelukkig heb ik persoonlijk een bijdrage kunnen leveren aan het binnenhalen van een ticket voor die nacompetitie”, weet Solmaz, die onlangs slaagde voor het trainersdiploma TC3. “Komend jaar ga ik daar nog niks mee doen. Ik heb mezelf voorgenomen het een jaartje rustig aan te doen. Werk, privé, die cursus, voetbal, het fit worden: het heeft me allemaal enorm veel energie gekost. Hoe ouder je wordt, hoe sneller de dag komt waarop je een keer afscheid moet nemen. Dit is mijn moment blijkbaar. Tenzij….”