foto Jan Verhoeven

Waar in de week vooraf gespeculeerd werd over ‘matswerk’, mondde het duel tussen Nemelaer en De Valk uit in een wedstrijd waarin normaal gevoetbald werd. “Ik vind dat je verplicht bent de sportieve plicht te vervullen en bovendien, voor Bart van Limpt en mij was het onze laatste wedstrijd. En die wilden we echt niet met verlies afsluiten”, weet Ronnie Dirks daags na de 0-1 winst van de kampioen bij de inmiddels gedegradeerde thuisclub.

Beide 35-jarige ouwe rotten werden vlak voor tijd – terwijl Nemelaer met de wetenschap dat concurrent IFC met 2-1 leidde wanhopig op zoek was naar succes – door hun medespelers op de schouders van het veld gedragen. “Dat probeerden ze in ieder geval,ja. Ha,ha. Dit is een definitief einde. Door privéomstandigheden ben ik straks niet meer in staat alle verplichtingen na te komen die horen bij het spelen op dit niveau. Die omstandigheden hebben mij gedwongen deze keuze te maken. Jammer, want ik denk wel dat ik het voetbal ga missen.”

Zegt Dirks – op de foto links in spijkerbroek – nadat de verdediger in eerste instantie heeft aangegeven dat hij benieuwd is of hij het spel gaat missen. Speltechnisch en fysiek is er voor hem immers geen aanleiding om te stoppen. Bij Nemelaer was Dirks met afstand de beste man op het veld. Klaarde het karwei bij wijze van spreken met twee vingers in de neus. Won alle kopduels, bleef te allen tijde rustig en vond aan de bal in tegenstelling tot het gros van de spelers op het veld meestal wel een speler in dezelfde kleur. “Dat ik ermee kap heeft inderdaad niks te maken met het niveau. Dat ik het niet meer zou kunnen belopen, of op maandag zonder takelwagen niet meer uit bed zou kunnen komen.”

Dubbel

Na de zomer sluit Dirks met name op verzoek van trainer Frank Weijers wekelijks één keer aan bij de trainingen van De Valk. “Afbouwen? Ook. Maar meer doe ik niet, want voor je het dan weet ben je weer een volwaardig selectielid. In een lager elftal ga ik niet voetballen. Lijkt me niet verstandig, ben ik te fanatiek voor. Nee, voorlopig ga ik ook geen rol vervullen binnen de trainersstaf. Luister, dit hele verhaal bezorgt me een dubbel gevoel. Mij straks toch terugzien als speler in de Hoofdklasse? Ik zie ’t niet gebeuren. Maar zeg nooit, nooit….”

Afscheid vormde zondag de rode draad in Haaren. Nemelaer zei gedwongen houdoe tegen de Eerste Klasse. Wrang voor de ploeg van Piet Drijvers na het succesvolle vorige seizoen. Maar ook niet onlogisch. Soms zit het mee, soms zit het tegen en dat laatste was deze jaargang het geval bij Nemelaer. Met het slotduel als passende metafoor. Aan de wil lag het niet, maar hard werken alleen bleek niet voldoende. En als dan ook de betere spelers niet fit zijn of ‘het’ niet hebben… Meteen na het laatste fluitsignaal beende Rick te Riele richting kleedkamer. Ook de routinier die straks Drijvers gaat assisteren, had zich een ander afscheid gewenst. Verried zijn lichaamstaal.

Be Sociable, Share!

•