foto Bert Stottleaar

“Het sloeg nergens op. Een wanprestatie”, blikt Ritchie Sam Anpong terug op de sneaky 2-3 overwinning die UNA/Brinvast zondag stal in de bekerwedstrijd bij De Valk. Een duel waarin UNA grotendeels tegen tien man speelde en pas in blessuretijd de 2-1 achterstand op miraculeuze wijze kon ombuigen. En dat in de wetenschap dat Quick’20 voor de deur staat. “Een sleutelwedstrijd. Als we die niet winnen, zal het voor ons echt richting degradatievoetbal gaan.”

Nog altijd zijn ze in Zeelst de mening toegedaan dat de vier onderste plaatsen in de Topklasse niet voor UNA voorbestemd zullen zijn. Maar dan wordt het wel tijd voor actie. En niet van  reactie, zoals tot op heden vrijwel constant het geval was. “Elke wedstrijd zijn we eerst op achterstand gekomen. Om daarna met een soort van alles-of-niks-tactiek te antwoorden. Dat patroon moeten we doorbreken. Als het aan mij ligt starten we vanaf het eerste fluitsignaal met veel druk naar voren, desnoods één-op-één achterin. Dan is iedereen vanaf het begin meteen scherp. Dat is hoogstnoodzakelijk in deze afdeling. Momenten van verslapping worden meedogenloos afgestraft. Wat mij betreft het grote verschil met de hoofdklasse. Geen honderd procent inzet en concentratie betekent bij voorbaat verlies.”

Scenario

Spreekt Anpong uit ondervinding met Deurne, de club die hij afgelopen zomer inruilde voor UNA. “De acclimatisatie is goed verlopen. Naadloos eigenlijk. Dat ik niet meteen in de basis startte, had ik wel verwacht. Het team dat vorig jaar kampioen werd, verdiende het vertrouwen. Na een paar invalbeurten kreeg ik in de vierde wedstrijd mijn kans en sindsdien ben ik er niet meer uit geweest. Voor dit scenario had ik vooraf getekend.” Voor dat andere uiteraard niet. “Elf wedstrijden zijn we inmiddels onderweg en thuis hebben we nog niet één keer gewonnen. Zondag is het uitgelezen moment om daar tegen de nummer laatst verandering in te brengen. Dat moet gewoon.”

FC Eindhoven

De laatste twee duels fungeerde Anpong met Laudier Curiel als controlerende middenvelder. “De positie centraal achterin heeft mijn voorkeur. Te lief als verdediger? “Ik ben geen sloper, zal niet snel met twee benen een tackle aangaan of zo. Naast een pure verdediger denk ik dat ik op die positie prima kan functioneren in de rol van voetballende verdediger. Duelkracht heb ik voldoende”, vindt Anpong, die nog steeds om de week op woensdag met de eerste selectie van FC Eindhoven meetraint. “Je merkt dat het daar een stukje sneller gaat, maar ik kan het niveau aan. De gedachte om ooit in het betaalde voetbal te spelen, heb ik nog steeds niet uit mijn hoofd gezet.”

Be Sociable, Share!

•