foto Jan in ‘t Groen

Van ‘thuis komen’ wil Stijn Biemans niet spreken. “Want dat zou kunnen betekenen dat ik het bij DESK en nu IFC niet naar mijn zijn heb gehad. En dat is niet waar. Sportief is het de laatste jaren minder geweest, dat wel. Ik ging destijds naar hoofdklasser DESK omdat die club ambities koesterde richting Topklasse. Hoe het is gelopen, weten we allemaal. Dongen is DESK inmiddels voorbij gestreefd.”

Na de deceptie bij DESK loopt het ook bij zijn huidige club IFC uit Hendrik Ido Ambacht niet echt soepel. Biemans volgde Marcel van Helmond vorige zomer richting de voormalige hoofdklasser, maar per saldo is het vooral pappen en nathouden gebleken. “Sportief, hè. Met de jongens onderling en ook binnen de club klikt het prima. Niks mis mee, sterker: heb er vriendschappen aan over gehouden. Maar eerlijk is eerlijk, kwalitatief houdt het niet over. Het contrast tussen de spelers met ‘hoofdklassenniveau’ en de rest is te groot. Het zal nog een fikse klus worden om voor handhaving in de eerste klasse te zorgen.”

Sneu

Hoewel IFC het sinds Jack van den Berg het in januari overnam van Van Helmond aardig wat punten sprokkelde. “Ja, maar dat kwam ook omdat onze eerste keeper vanaf toen weer fit was. Die pakt namelijk ook eens wat ballen. Het was sneu voor Marcel dat hij in feite daarop werd afgerekend. Al bij al houdt het in voetballend opzicht echter nog steeds niet over. Ik heb de eerste seizoenshelft vanwege een gescheurde enkelband – opgelopen tegen nota bene DESK – grotendeels gemist en Van den Berg vroeg mij nadat hij het overnam waar ik het liefst wilde spelen. Dat is in principe als linkermiddenvelder, maar bij IFC kom je in die positie in een 4-4-2 systeem maar weinig aan de bal. Verdedigende middenvelder zei ik dus, vlak voor de defensie. Maar ook daar heb ik niet veel balcontacten. Veelal wordt van achteruit de lange bal gehanteerd.”

Bij Dongen zal dat anders zijn, verwacht Biemans. “Ik heb ze de voorbije jaren niet veel zien spelen en van het elftal waarmee ik destijds van de tweede naar de eerste klasse promoveerde zijn niet veel spelers meer over. Maar ik woon in Dongen en dan hoor je natuurlijk wel het een en ander. Naast het feit dat ik er qua reistijd dik op vooruit ga, lijkt het me heerlijk om straks weer aan het ware voetbal toe te komen. Ik wil die ballen weer voelen aan mijn voet. Meerdere linksbeners in de selectie? Ja, maar dat is toch geen probleem? Concurrentie is niet erg, is zelfs nodig. Ik weet van mezelf dat ik van toegevoegde waarde kan zijn en ik denk dat de leiding daar net zo over denkt, anders hadden ze me niet teruggevraagd. Weet je wat jammer is? Vlak voor zijn overlijden sprak ik met Tinus de Man. Hij fluisterde me toe dat hij het geweldig zou vinden om mij weer in het shirt van Dongen te zien. Helaas maakt hij dat niet meer mee, maar dat vond ik zo’n mooi compliment.”

De Bont

Steunbetuigingen en felicitaties van een andere orde vielen ook Sander de Bont ten deel, de voorbije dagen. Ook de bijna 26-jarige spits keert immer terug op het oude nest. “Dit voelt goed. Heel goed. Door omstandigheden zijn dingen de laatste jaren anders gelopen dan ik had gewenst. Welke? Nou ja, als je van de trainer te horen krijgt dat je hoe dan ook zijn derde man blijft voor de spitspositie, is dat niet bepaald motiverend. Maar geweest is geweest. Ik heb twee prima gesprekken gehad met de leiding. Mogelijk komt er nog een aanvaller bij. Een logische redenatie. Garanties heb je nooit, je zult je plaats zelf af moeten dwingen. Zolang je maar een eerlijke kans krijgt.”

Be Sociable, Share!

•