Vraag pakweg tien personen om een mening over een voetbalwedstrijd en geheid dat er minstens vijf verschillende versies uitrollen. Kortom, de allesomvattende waarheid komt zelden boven. ‘Maar wat als….?’ Neem Dongen-Gemert. Wat als de scheidsrechter na een uur spelen Mitchell van der Stappen niet had weggestuurd na diens (makkelijk gegeven) tweede gele kaart? Had Dongen dan doorgedrukt of had Gemert juist de lijn van de eerste helft kunnen doorzetten?

Geen onlogische stellingnamen, maar het antwoord zullen we nooit weten. Keihard feit was wel dat na dik negentig minuten lang niet altijd goed maar beslist onderhoudend voetbal een 1-1 stand op het scorebord prijkte. Gezien de geschetste ontwikkelingen per saldo een winstpunt voor de thuisclub en twee verliespunten voor de Topklasse-degradant. “Vind ik wel, ja”, sipte Bert Ruijsch, die er in één adem aan toevoegde dat er meer ploegen zullen zijn die in Dongen punten gaan morsen.

Ook maar een aanname, die vanuit het andere kamp echter wel werd bevestigd door Revy Rosalia, de middenvelder die de treffer van Dongen voor zijn rekening nam bij zijn competitiedebuut. In het uitshirt overigens. “Mooi, hè? AS Roma, ja. Waarom? De thuistenues waren nog niet klaar,begreep ik. Weet je, zo’n eerste wedstrijd zie ik altijd als een maatstaf voor de rest van het seizoen. Het is belangrijk dat je dan een bepaalde toon zet. Ben blij dat dit me persoonlijk gelukt is, maar ook als team hebben we een signaal afgegeven. Wij hebben laten zien dat we voor niemand in deze afdeling bang hoeven te zijn. Dat gevoel kreeg ik al tijdens de voorbereiding en vandaag bleek de juistheid daarvan. Terwijl ik ons op bepaalde onderdelen niet eens top vond, kunnen echt beter. Maar goed, we voetbalden wel tegen een titelkandidaat.”

Nummer zes Rosalia doelde aangaande de minpuntjes desgevraagd vooral op de opbouw. “Tijdens de rust hadden we daar een discussie over. Er waren momenten dat wij op het middenveld aangespeeld konden worden, maar de pass bleef dan achterwege. Gevolg is dan veelal een lange bal. ” Met de sterke en balvaste linkspoot Stijn Biemans na rust een linie naar achteren en Jaap van der Waarden op diens stekje middenin, bleek het belang van voetballend vermogen in de laatste linie. Waar Dongen eerst vooral reageerde, kreeg het toen pas echt vat op Gemert. In die fase kwam de ploeg van Ron Timmers ook langszij, nadat eerst Biemans de paal had getroffen. De druistige actie van Van der Stappen vormde een nieuw kantelpunt. “Ik vermoed dat het voor de scheidsrechter een optelsom was. Voor rust balanceerde Mitchel al een paar maal op het randje”, stak Rosalia de hand ook in eigen boezem.

Progressie

Hoe dan ook, met een laatste waarschuwing had de scheids het huis-tuin- en keukenduel ter hoogte van de middenlijn evenzeer kunnen afdoen. De veldverwijzing was voor Gemert op dat moment een meevaller omdat het vanaf toen afgelopen was met de Dongense druk naar voren. Tegen de gehergroepeerde thuisploeg lukte het Gemert in het restant echter niet of nauwelijks een fatsoenlijke kans uit te spelen. “Het baltempo was gewoon niet hoog genoeg, nee. Maar ja, op deze knollentuin was dat ook niet eenvoudig, hè. Nu ben ik een beetje ziek van dit resultaat, maar aan de andere kant heb ik ook verbetering gezien. Inderdaad, ons blok achterin stond als een huis en ik vond dat we er toen het nog elf tegen elf was een aantal keren goed uitkwamen. Prachtige goal van Patrick Philippart, ja. Die jongen heeft nog wat trainingsachterstand, maar komt er weer aan. Zoals ik deze wedstrijd sowieso weer dingen heb gezien die duiden op progressie. Ik vermoed dat wij Dongen op het kunstgras in Gemert gedurende die laatste fase kapot hadden gespeeld ”, aldus Ruijsch. Maar ook dat zullen we nooit zeker weten.

Be Sociable, Share!

•