foto Jeffrey Oomens

Jeroen Nagel is na zijn beenbreuk weer fit. Toch maakte de spits zondag geen deel uit van de Dongense selectie. “Ik ben via mijn tijdelijke werkgever een week met vakantie geweest. Nee, daar was de trainer niet blij mee. Maar ja, ik kreeg die reis aangeboden en bovendien dacht ik dat ze het zonder mij ook wel af zouden kunnen. Zat sowieso op de bank. Het elftal stond en draaide heel behoorlijk de voorbije maanden.”

Inderdaad verleden tijd, in dubbel opzicht. Met twee verliesbeurten op rij tegen laaggeklasseerde opponenten weet Dongen waar het zo’n beetje staat. Te goed om daadwerkelijk in de problemen te komen, maar anderzijds toch niet stabiel genoeg om de aanval op de top serieus in te kunnen zetten. “Ja, maar het is nooit onze ambitie geweest om eerste te worden. In de bovenste helft van de ranglijst  meedraaien wel”, weet de spits die dit seizoen alleen als invaller speelminuten maakte. “Vanaf vandaag (vrijdag) ga ik hard trainen en zorgen dat ik er weer in kom. Misschien is het verstandig dat ik zondag met het tweede meedoe. Een beetje wedstrijdritme opdoen kan geen kwaad.”

Als het verder gaat zoals het nu is, lijkt Nagel bezig aan zijn laatste maanden bij de hoofdklasser.  “Ik woon nog in Tilburg en vermoedelijk tot eind mei kan ik bij mijn huidige werkgever aan de slag blijven. Ik heb wat sollicitaties lopen en ook de club is op de achtergrond bezig om vast werk voor mij te zoeken, maar vooralsnog zonder resultaat. En ik moet straks natuurlijk wel inkomen hebben, hè. Ik heb eventueel al een alternatief. Ik kan het appartement van mijn moeder betrekken en in haar bedrijf werken. Maar dat is in Zoetermeer. Dat zou dan betekenen dat voetballen bij Dongen einde verhaal is. Jammer, want op zich heb ik het super naar mijn zin hier in Brabant.”

Topklasse

Het feit dat Nagel mogelijk weer naar het Westen trekt, is aldaar niet onopgemerkt gebleven. “Clubs als Haaglandia, HBS, Wilhelmus en VUC hebben me al voorzichtig gepolst. Die eerste twee zijn topklassers, ja. Op dat niveau zou ik eerlijk gezegd wel willen voetballen. Althans, willen proberen of ik dat zou aankunnen. Echt concreet is het allemaal nog niet, hoor. Het is nu even afwachten hoe zaken zich ontwikkelen. Wat betreft het voetbal heb ik nog tot 15 juni de tijd. En ik heb dus die back-up van mijn moeder. Nu heb ik in ieder geval vooral zin om weer eens te voetballen. Ik heb nergens meer last van. Angst ook niet, nee. Niet meer. Als ik tijdens de trainingen in een 1-op-1 met de keeper verschijn, doe ik uit voorzorg wel even een stapje opzij. Maar ook dat zal slijten”, verwacht Nagel, die de beenbreuk in juni tijdens de training opliep na een botsing met de keeper.

Be Sociable, Share!

•