foto Thijs Meeuwsen

Hoewel zijn besluit al definitief was, geeft Dennis Schouten toe dat ze hem niet onberoerd lieten, de reacties van in eerste instantie trainers en spelers van JVC Cuijk. Die omvatten vooral één boodschap: ‘weet je het zeker? Denk er nog eens over na’. “Toch leuker om te horen dan dat ze kortweg zouden zeggen: jammer en houdoe!”, bekent de 33-jarige aanvoerder en alleskunner.

Die er straks rond mei dus definitief een punt achter zet. “Voor tenminste één jaar althans. Het zou misschien kunnen dat ik nadien met vrienden hier in het dorp bij WHV ga ballen, maar vooralsnog kijk ik vooral uit naar één moment. Het moment dat ik geen voetbalverplichtingen meer heb”, doelt de Loosbroeker op zijn werksituatie die steeds meer aandacht en inzet (inclusief zaterdagochtend) vraagt plus daarnaast – niet onbelangrijk – vrouw en kind. “Vanaf mijn twaalfde toen ik bij PSV belandde heeft dat voetbal al een zeer prominente plaats in mijn leven. Niet tegen wil en dank, hoor. Heb het altijd prachtig gevonden en nog. Maar geleidelijk aan begon het strakke ritme me een beetje op te breken. En dan moet je eerlijk zijn. Ook naar jezelf.”

Loyaal

Schouten, die zegt zich momenteel fit en okay te voelen, is nooit een pieper geweest. Voetbalde zelfs met een gebroken teen. Hup die spuit erin en hollen maar. Ook al waren de naweeën niet bepaald prettig. En allemaal met eigenlijk maar één doel: loyaal zijn aan club en medespelers. Misschien was het wat dat aangaat al een indicatie dat Schouten dit seizoen even gas terug nam na de kneuzing van een middenvoetsbeentje. “Vaak is het in het verleden ten koste gegaan van mijn eigen lichaam en dat wilde ik niet meer.” Min of meer onbewust bewust werkte hij zodoende toe naar zijn afscheid. Dat van het grote moeten.

Een potje tennissen, wellicht een balletje trappen in de zaal of even wat gaan rennen. Maar dan vooral wanneer het hem uitkomt. “Daar kijk ik echt naar uit. Niet meer drie vaste avonden in de week plus de hele zondag in het teken van.” Wat overigens niet betekent dat team player Schouten de komende maanden gaat uitbollen. “Nee, natuurlijk niet. Sterker, ik heb een heel goed gevoel over het vervolg van ons in de Topklasse en daar wil ik graag mijn bijdrage aan leveren. Sinds wij zijn overgestapt op een systeem met twee controleurs, zijn we steeds beter gaan voetballen. Het zou mij verbazen als JVC straks niet tenminste op de vijfde of zesde plaats eindigt.”

Blijvertje

Met Schouten als …, ja, als wat eigenlijk? “Overal waar een plekje vrij is, ha, ha. Voor een trainer ben ik altijd een redelijk ideale speler geweest. Waar het nodig was door blessures of schorsingen en dergelijke, daar voetbalde ik. Behalve die paar keer als rechtsback – toen ik langs alle kanten voorbij gelopen werd – kun je mij eigenlijk op elke positie wel posteren. Haarlemmerolie, ja”, bevestigt Schouten, die met JVC in negen seizoenen een kampioenschap (2007) pakte en de districtsbeker won (2011). “En niet te vergeten die promotie naar de Topklasse. Zeker, JVC is absoluut een blijvertje in die afdeling. Als je ziet hoe er geprofessionaliseerd is, met name vanuit de businessclub: chapeau! Ik weet nog toen ik van TOP overkwam en mensen zeiden dat JVC niet bij mij zou passen. Niets is minder waar. Behalve in dat eerste seizoen, maar dat lag meer aan mezelf, heb ik me in Cuijk altijd erg prettig gevoeld.” En super gewaardeerd.

foto Robert Janzen

Be Sociable, Share!

•