Een moment van kortsluiting bij doelman Ruiter van Volendam en een daarop gretig anticiperende Rinse Wiekema boden voor UNA/Brinvast bij een 1-3 stand alsnog mogelijkheden op een revival. “Onder druk schoten ze de ballen in die fase blind naar voren. Jammer dat we niet konden profiteren”, aldus Wiekema.

Wat was er aan de hand, met nog een halfuur op de klok? “De bal was nog bespeelbaar, dus ik probeer die net voor de keeper te raken. Daarbij raakte ik hem lichtjes. Hij maakte een hoop theater en de scheids sommeerde hem op te staan. Daarbij hielp ik de keeper een handje. Daar was hij niet van gediend en hij beukte met zijn hoofd in mijn buik. Nou ja, beuken.” Nu was het Wiekema die de stervende zwaan speelde. “Toegegeven, ik maakte gebruik van de situatie, maar primair ging het natuurlijk om zijn reactie. Hij kreeg tenslotte niet voor niets rood.”

Volendam in rijtje Spakenburg en Treffers

Per saldo hielp het UNA niet. “Ik vond ons echt niet veel minder dan Volendam. Een redelijke ploeg, maar mijns inziens niet sterker dan Spakenburg, de club die we in de vorige ronde uitschakelden. Waarschijnlijk passend in het rijtje met De Treffers, waar we zondag tegen voetballen.” Met Wiekema wederom in de basis? “Ik verwacht het wel. Tegen HBS koos de trainer voor een ander, maar de rest heb ik gespeeld. Ik ben een beetje zoekende geweest, maar mijn oude gevoel keert langzaam terug. Dat heb ik tegen Volendam wel laten zien, vind ik.”

Helemaal pijnvrij is Wiekema na zijn maandenlange afwezigheid tot mei nog niet. “Die enkel blijft gevoelig, maar toch vooral na inspanningen. Ook met de napijn gaat het de goede kant op. En het is verklaarbaar dat het gebrek aan wedstrijdritme me parten heeft gespeeld. Maar   inmiddels bemoei ik me nadrukkelijker met het spel en begin ook doelkansen te krijgen. Dat ze er daadwerkelijk in gaan vliegen is een kwestie van tijd.”

Be Sociable, Share!

•