MASH
foto Gerald van Zanten
Natuurlijk rest coach Francois Gesthuizen niet anders dan met optimisme vooruit blijven kijken, maar ook hij vraagt zich zo onderhand af wanneer er een eind komt aan de fysieke malheur bij Blauw Geel’38. Alsof de duvel er mee speelt. De balans van de zaterdagse wedstrijd tegen Venray: Rik van Griensven blijkt een gebroken teen te hebben opgelopen en bij Wesley Meeuwsen wordt gevreesd voor een meniscusblessure.
En zo lijken die eerste maanden van Blauw Geel met opeenvolgende blessures van bepalende spelers verdacht veel op een imitatie van veldhospitaal MASH. “Ik wil me er niet achter verschuilen, maar je hebt er uiteindelijk wel mee te maken”, reageert Gesthuizen op de moeizame start van de vooraf als top drie-kandidaat ingeschaalde Veghelaren. “Tegen lastige tegenstanders hebben nu drie keer achter elkaar niet verloren en in fases ook behoorlijk gespeeld, maar per saldo schiet je niet veel op met drie gelijke spelen. Onze doelcijfers (13-15) zijn veelzeggend. Met Venray en UDI zijn wij de meest scorende ploeg, maar met vijftien tegendoelpunten hebben we ook de meest gepasseerde verdediging.”
Restverdediging
Met name aan dat laatste besteedt Gesthuizen veel aandacht. “De aanduiding scherpte vind ik zo algemeen, een dooddoener. Spelers gaan altijd het veld op om te winnen. We hebben ons tot nu toe alleen te vaak laten foppen in de omschakeling. Je kunt als speler staan kijken als wij voorin de bal hebben, maar je kunt ook alvast anticiperen op het moment van balverlies. Restverdediging heet dat in trainerstaal. Die kan beter bij ons. Door de afwezigheid van een paar spelers missen we momenteel bovendien wat diepgang vanaf het middenveld. Van Enis Genc bijvoorbeeld. En daarnaast stellen de tegenstanders zich ook beter in op Blauw Geel. Het is aan ons daarop een antwoord te vinden, klopt. Daar gaan we ook mee aan de slag. Wel jammer dat een speler als Meeuwsen nu zeer waarschijnlijk wegvalt, net nu Alexander Mols weer is aangesloten. Gelukkig keert Mustafa Guler zondag bij Groene Ster terug van een schorsing.”
Meeuwsen liep de blessure overigens niet op bij het juichen na de 2-1 tegen Venray, zoals werd gesuggereerd. “Bij die tweede kapbeweging hoorde ik een knik in de knie. Foute boel, dacht ik meteen”, aldus de spits, die in vervolg op die actie er nog wel in slaagde om Mols vrij voor de keeper te zetten. “Volgens de fysio zijn de banden intact en dat is alvast wat. Maar hij vreest voor de meniscus. Met fietsen tracht ik nu het vocht te verminderen en kan later deze week de diagnose gesteld worden. Balen dit. Het geluk zit ons niet echt mee…”
1
2