foto Gerald van Zanten

Inmiddels is Niels Vreven als senior alweer bezig aan zijn zeventiende voorbereidingsperiode op een nieuw seizoen. Dat de nu 35-jarige linksback de shuttle run tests met een glimlach afwerkt, is wat overdreven. “Maar ik heb er geen hekel aan. Met regelmaat werken aan mijn fysiek is voor mij een soort van levensstandaard. Zonder zou ik ook niet willen. Tegenwoordig komt er tevens een bal bij in het begin. Op deze manier samen met mijn maten de voetbalsport beleven is het mooiste wat er is.”

Hoe gepokt en gemazeld Vreven ook is binnen de voetballerij, spelen in de Topklasse wordt zelfs voor de pezige Veldhovenaar een eerste kennismaking. “Maar ik heb wel een aardig beeld van wat me te wachten staat. In de Topklasse lopen betere spelers dan in de Hoofdklasse,zo simpel is dat. In die afdeling konden wij afgelopen seizoen soms wedstrijden voetballen zonder tot de max te hoeven gaan. Dat wordt dadelijk een ander verhaal. Daar zullen we ons met UNA tegen moeten wapenen, daar zal ik me ook persoonlijk tegen moeten wapenen. ”

In het kampioensjaar was Vreven de onbetwiste nummer één op linksachter. Of dat straks ook zo is..? “Er zijn wat jongens gehaald die ook op mijn positie kunnen spelen. Het is dus even afwachten wat de trainer wil. Ik durf de concurrentiestrijd in ieder geval wel aan. Ook met mijn eventuele tegenstanders in het veld. Met positioneel goed staan en ervaring kun je al een hoop oplossen. De trainer heeft al gezegd dat fitheid en scherpte belangrijke elementen zullen worden voor dit UNA. Nou, wat dat betreft maak ik me geen zorgen. Even afkloppen, maar ik ben in al die jaren op wat breuken door overmacht na nooit echt geblesseerd geweest. Waarschijnlijk ook omdat ik leef voor mijn sport. Je ziet het effect als je je lichaam goed onderhoud. Zeer regelmatig tussendoor even een halfuurtje trimmen, even wat buikspieroefeningen. Een kleine moeite.”

‘Pas 36’

Het leven kan raar lopen, het voetbal in het verlengde daarvan eveneens. Want wat als Jurgen Dirkx hem een dik jaar geleden niet had gebeld? “Dan had ik nu vermoedelijk bij de amateurs van PSV gevoetbald en me daarnaast toegelegd op het trainersvak. Ik had me eigenlijk al neergelegd bij een stapje terug. Het moment dat het voorbij is, komt gezien mijn leeftijd natuurlijk steeds dichterbij. Dat is nog steeds zo, maar vooralsnog speel ik komend jaar wel mooi in die Topklasse. Op de bank? Je bent onderdeel van een team, dus met die mogelijkheid moet je zeker onder deze omstandigheden rekening houden. Al ga ik er uiteraard alles aan doen om dat te vermijden. Maar mocht het zo zijn, dan is de kans niet ondenkbeeldig dat het mijn laatste seizoen wordt. In alle andere gevallen doe ik daar geen uitspraken over. Ik bedoel, het is zo geweldig om met die groep bezig te zijn en samen naar een bepaald doel toe te werken. Zelf voetballen en zeker op dit podium, dat is toch het mooiste wat er is!”, verzekert de liefhebber pur sang, die overigens niet in de boeken zal gaan als de oudste speler van de Topklasse. “Nee, joh. In augustus word ik pas 36. Mourad van Haaglandia is geloof ik al 39, dus ik heb nog even…”

Be Sociable, Share!

•