Nagelbijten

foto Jeffrey Oomens

Graag zou Francois Gesthuizen geklapt hebben voor de flitsopening van Dongen. “Als je overklast wordt, moet je daar waardering voor kunnen opbrengen.” Maar die actie liet de coach van Blauw Geel’38/OW achterwege. Hij vond de 2-0 die al na zes minuten op het bord stond namelijk passen in de categorie weggeven. “Nu hebben we onszelf onder druk geplaatst. Want zondag tegen Deurne moet er gewonnen worden.”

Jazeker, ook Gesthuizen vond de eerste goal van Dongen prima uitgespeeld. “Maar je moet wel altijd kijken wat eraan vooraf gaat. Twee spelers van ons gaan voor dezelfde bal. Geen communicatie. Had zo simpel opgelost kunnen worden.” Met de handjes in de zak en met een soort van smile op het gezicht probeerde Gesthuizen zo rustig mogelijk over te komen. Maar van binnen stond het op ontploffen. “Een balletje kan altijd verkeerd vallen, zoals bij dat tweede doelpunt. Maar door zo te beginnen, maak je de opdracht bijna onmogelijk. Hoewel ik na rust een tijdje zat te wachten op de 2-2. Toen oefenden we enorm veel druk uit, al waren we soms veel te gehaast in de uitvoering. Drie keer op rij verloren en drie keer onnodig. Ik weet nu al dat ik met een slecht gevoel de winterstop in ga.”

Koopzondag

Jeroen Nagel (foto) kan zich ook al focussen op de winterpauze, want hij incasseerde een belastende gele kaart. Het was sowieso niet zijn dag, al schoot hij nog wel de 1-0 binnen. In de ochtend voor de wedstrijd werd zijn voetbaltas gestolen op het station van Tilburg. Bellen kon niet, want de batterij van zijn gsm was leeg. Wat volgde was een race tegen de klok. Om op tijd in Dongen te zijn en daarbij ook nog eens vergezeld van een paar voetbalschoenen. “In Breda was het koopzondag, vanaf twaalf uur waren de winkels open. Snel voetbalschoenen gekocht en met de taxi naar Dongen geracet. Was net op tijd.”

Bizar

Of het een met het ander te maken had, zal nooit te achterhalen zijn. Maar Nagel speelde matig. “Zeg maar gerust slecht. Als ploeg ging het inderdaad ook niet bijzonder. Soms even een opleving, maar grotendeels veel te slordig. Geen idee waar het aan ligt. Tijdens de trainingen is het echt genieten. Dan wordt er zo goed gevoetbald.” Na de snelle voorsprong zat Dongen feitelijk in een zetel, maar tot de allerlaatste snik was het billenknijpen voor de thuisclub. Of, in dit geval beter, nagelbijten. Nadat Emiel van de Sanden precies halverwege de tweede helft verzuimde de 2-2 te maken, liet Dongen meer dan een handvol kansen onbenut. De kopbal op de lat van de sterk ingevallen Sander de Bont was pech. De overige kansen of mogelijkheden op een kans werden veelal bizar slecht uitgespeeld. “Allemaal waar, maar die drie punten zijn voor ons. We hebben goede zaken gedaan.”