Hij kon er met zijn pet niet bij. “Op het middenveld kreeg je zoveel ruimte om te voetballen. Echt een middelmatige ploeg, dat Brabantia.” De constatering van aanvoerder Manuel de Ceuster zei des te meer over zijn eigen Dongen, dat met 1-2 aan het kortste eind trok tegen de gepromoveerde Eindhovenaren.  Nog een constatering en waar in ieder geval geen speld tussen te krijgen is: na vijf speelronden bemant Dongen moederziel alleen de laatste plaats op de ranglijst van de Hoofdklasse B.

En dat is even slikken in het Dongense na een langdurige periode met voornamelijk rugwind. Jaren met veelal smakelijk voetbal, met regelmaat voorzien van allerlei toefjes. “Ik heb Dongen vorige week gezien tegen Groene Ster en wij deden vandaag eigenlijk hetzelfde als die ploeg. Als je zorgt dat je niet verrast wordt in de omschakeling en kort bij elkaar speelt, vervallen ze in een soort voetbal dat relatief makkelijk te verdedigen is. Weinig creativiteit? Zeg maar gerust geen”, stelde winnend coach Chris van den Dungen, die het eigenlijk wel prima vindt dat Brabantia door Jan en alleman wordt afgeschilderd als ‘zekere’ degradant. “Voorlopig hebben we al zes punten. Succesjes als deze heb je nodig om het vertrouwen en de motivatie verder op te krikken.”

Oh zo graag had Dongen dat succesje zelf in ontvangst genomen. Wat niet onmogelijk was. Want wat als Robert Mutzers die bal voor een leeg doel bij 0-0 niet wild had over geschoten? Wat als Remon Koenen ter compensatie van zijn balverlies op slag van rust niet tot in zijn eigen strafschopgebied had meeverdedigd? Koenen maakte vervolgens de typische aanvallersfout en Eindhovenaar Nick Tielemans ging gretig naar het gras. Kenneth Cicilia (foto) trapte vanaf elf meter raak, zoals de voormalige prof dat snel na rust wederom deed. Een pingel die menig wenkbrauw deed fronsen. “Die was wel heel makkelijk gegeven, ja”, gaf Van den Dungen toe.

Strooien

En zo koekeloerde Dongen in een tijdsbestek van tien minuten ineens tegen een 0-2 achterstand aan. Met een van richting veranderde vrije schop verkleinde Daan Poelmans snel nadien weliswaar de marge, maar heel veel meer stond Brabantia in het laatste part niet toe. Jawel, de pressie van de thuisclub was er zeker, maar de mate van druk hield geen gelijke tred met het vernuft. Gokken op een bal die goed zou vallen. Op basis van enthousiasme. Zelfs dat meevallertje werd Dongen niet gegund.

“Gezien het spelbeeld was een gelijk spel misschien wel terecht geweest”, erkende Van den Dungen. “Ongelofelijk”, verzuchtte De Ceuster. “Hij bleef ook maar strooien met kaarten, die scheids. En hij was daarbij bovendien het overzicht kwijt. Die nummer zeven van hun (Wildschut) mocht blijven staan, terwijl die jongen zelf dacht dat hij zijn tweede geel had gekregen.” Allemaal symptomen die passen bij een ploeg in zwaar weer. De tijd voor plan B lijkt aangebroken.

Be Sociable, Share!

•