foto Mick O – Photography

Is hij een goalgetter of toch vooral een teamspeler in de punt van de aanval? Een combinatie van beide, denkt Chafik Boushaba, wiens teller momenteel op drie staat. “Maar ik ga het veld op om een aanspeelpunt voor mijn ploeggenoten te zijn. Ik wil dat het team op mij kan bouwen”, zegt de 24-jarige Bredanaar, die de overgang deze zomer van (toen nog) vierdeklasser Groen Wit naar Baronie met opvallend gemak verteerde.

“Daar heb ik me wel een beetje over verbaasd, ja. Ging er eigenlijk niet vanuit dat ik bij de start van het seizoen in de basis zou staan. Op dit podium gaat het allemaal een stuk sneller, had meer gewenningstijd verwacht. Aan de andere kant wist ik ook dat ik onder mijn niveau heb gevoetbald. Hier bij Baronie speelde ik in de hoogste jeugdteams. Maar op een gegeven moment koos ik voor de zaal. Bunga Melati, Malabata en Lommel United in België, niet de minste ploegen. Heb daar leuke tijden gekend, zonder meer. Toch begon ik het veld steeds meer te missen.”

Communicatieproblemen

Ruim een jaar geleden leken Boushaba en Baronie elkaar al gevonden te hebben. Maar voordat het allemaal echt begon, was de hereniging alweer voorbij. “Communicatieproblemen, laten we het daar maar op houden. Trainer en speler moeten elkaar liggen, dat was in dit geval niet zo.” Daar ligt inmiddels een berg zand over. “Mijn eerste doel is een hoofdklassenwaardige speler te worden. Zoiets kun je pas stellen na een volledig seizoen, dus dit is een aardige start.”

Nummer negen

Dat geldt trouwens ook voor Baronie. Het na de degradatie uit de Topklasse gekortwiekte Baronie, dat tot nu toe bovendien geen beroep kon doen op een aantal beoogde stamspelers. “De concurrentie mag je best als moordend omschrijven, zeker nu de ziekenboeg leeg begint te stromen. Een aantal jonge spelers heeft zich inmiddels nadrukkelijk gemanifesteerd, dus het wordt dadelijk dringen. Nummer negen? Als ik blijf presteren zoals ik nu doe, is er voor de trainer geen aanleiding om mij niet op te stellen.”

Be Sociable, Share!

•