Robert Janzen

Van lopen is hij niet vies. Dat doet Roy Vissers tijdens een gemiddelde wedstrijd sowieso al. In het tweede duel van UDI’19 op het eigen toernooi tegen topklasser De Treffers liep Vissers naar eigen zeggen dubbele meters. En zijn ploeggenoten met hem. “Treffers een maatje te groot? Maak er maar twee van. Geeft niets, hier hebben we meer aan dan een potje tegen een derdeklasser dat je dik wint”, wist de Eindhovenaar in Udense dienst.

Vissers is een knokker en daarom zegt hij zich thuis te voelen in zijn nieuwe voetbalomgeving. Ook al loopt het nog niet allemaal naar tevredenheid. Op de eerste plaats bij hemzelf. “Aan de bal moet het beter. Tijdens de trainingen gaat het wat dat betreft steeds beter, nu moet dat er in de wedstrijden nog uit komen. Ik speel het liefst in en rondom de zestien, dat is mijn terrein.” Een voorproefje daarvan etaleerde Vissers tegen Treffers in de slotfase. Hij zette verdediger Bakker van de bal, zag doelman Makaay – inderdaad, de broer van Roy – op de rand van diens doelgebied staan en stiftte de bal vervolgens heerlijk over hem heen. “Lekker ja, ik kan het nog, dacht ik.”

Die goal bracht de stand op 2-2. De morele opkikker van een gelijkspel tegen een betere tegenstander werd UDI in de laatste minuut en in de blessuretijd (2-4) alsnog ontnomen. “Jammer, maar gezien het verloop natuurlijk niet onlogisch. Vrijdag tegen Cuijk vond ik dat we nog aardig konden meevoetballen. Nu was het toch vooral tegenhouden. De Treffers is een heel sterke ploeg met veel beweging en voetballend vermogen. Alles bij elkaar opgeteld ben ik niet ontevreden over deze twee dagen. In eerdere oefenduels verdedigden we soms dramatisch, nu was dat al een stuk beter”, concludeerde coach Chris van den Dungen.

Be Sociable, Share!

•