foto Oomensfotografie.nl

Voor code rood is na bijna een kwart competitie nog geen aanleiding. “Maar de realiteit zegt mij wel dat we serieus moeten oppassen niet te ver weg te zakken. Gezien het potentieel waarover Dongen beschikt, staan wij momenteel te laag. Eerlijkheidshalve moet ik echter toegeven dat we ook niet meer verdienden dan de zeven punten die we nu hebben.” Een bezorgde én betrokken Revy Rosalia over zijn eerste maanden bij de hoofdklasser.

In de euforie en met de adrenaline nog volop gierend, riep Rosalia begin september na Dongen-Gemert (1-1 met tien man) dat zijn nieuwe team weleens zou kunnen gaan verbazen. “Achteraf ben ik toen misschien te voorbarig geweest. Als team handelen we niet volwassen genoeg en we krijgen veel te makkelijk doelpunten tegen. Waarvan meer dan de helft door persoonlijke fouten. En als het de tegenstander is die het eerst scoort, blijken we niet in staat het alsnog om te buigen. Klinkt wellicht hard, maar het is in mijn ogen wel de realiteit. We zitten nu in de positie dat we echt punten moèten gaan pakken. Om de ellende voor te zijn.”

De mogelijke oorzaken die de middenvelder in een notendop opsomt lijken plausibel, maar wat is dan de oplossing? “Op de eerste plaats moet ik oppassen dat ik niet op de stoel van de trainer ga zitten. Die man is bovendien ook nieuw. En hij komt van een club – ASWH – waar het technisch/tactisch van een ander niveau is. Dan praat je bijna over betaald voetbal. Verhalen over hoe het er de voorbije jaren bij Dongen aan toe ging, heeft hij net als ik ook alleen maar van horen zeggen. Maar misschien is het een idee dat we toewerken naar een situatie waarin de spelers zich het meest veilig voelen. En naar wat ik begrepen heb uit gesprekken met sommige medespelers was dat voorheen met zo aanvallend mogelijk voetbal. Niet te gecompliceerd? Nou, het is nu niet zo dat wij met teveel opdrachten het veld in gaan. Maar inderdaad, voetballen met als uitgangspunt een doelpunt meer te willen maken dan de tegenstander. Dat past wellicht het best bij deze groep, waaruit gewoon meer hoort te komen dan tot nu toe het geval is geweest.”

Honderd procent

Als gewezen profvoetballer en topklassenamateur bij Baronie en FC Lienden weet Rosalia dat de ogen meer op hem gericht zijn als het niet loopt zoals zou kunnen. “Voor mij geen punt. Kijk, ik ben geen speler die even een paar mannetjes passeert en vervolgens met een steekbal komt. Dat is meer iets voor Fatih Kamaci. Of voor Remon Koenen. Toen ik hier binnen kwam, dacht ik aanvankelijk: wat is dat voor ’n vreemde snuiter? Maar inmiddels loop ik onwijs te genieten van hem. Die zie ik tijdens de trainingen dingen doen waarvan ik denk, jongen, jij speelt één of twee klassen te laag. Een middenveld met Biemans, Kamaci en Rosalia één van de betere in de Hoofdklasse? Jij zegt het. Ik weet zeker dat dit Dongen teveel kwaliteit heeft om alleen maar van die rode streep weg te blijven. We moeten er alleen wel zelf in geloven. En weten wat we daar voor over moeten hebben. Normaal scoor ik niet veel goals, maar ik heb er nu al vier. Bij elk doelpunt voel ik me als een klein kind, zo blij. Wil meer! Die gretigheid moeten wij ook als team uitstralen. Honderd procent beleving! En onszelf durven uitspreken binnen de groep. Daar word je in de regel alleen maar beter van.”

Be Sociable, Share!

•