foto Gerald van Zanten

Terwijl Danny Verbakel aan het vertellen is over zijn (voetbal)leven schiet die vraag – of beter: die constatering – door het hoofd. Afgaande op zijn verhaal lijkt het immers alsof de linkspoot uit Eerde al een hele carrière achter zich heeft. Maar de vleugelspeler van Schijndel is pas 23. Dat waren ze onlangs bij Willem II trouwens vergeten blijkbaar, toen Verbakel werd uitgenodigd voor een testwedstrijd voor het beloftenteam.

“Bij de evaluatie achteraf kreeg ik te horen dat ik te oud was voor dat team. Tja. En dat ik per saldo toch niet overtuigend genoeg was om voor een contract in aanmerking te komen. Nou ja, het feit dat ik werd uitgenodigd bevestigt dat ik de laatste tijd lekker bezig ben en bovendien vond ik het leuk om wat oude bekenden weer eens te zien”, verwijst Verbakel naar de periode in de jeugd van de tricolores. Die concreet niets opleverde, net als zijn verhuizing nadien naar FC Eindhoven. “Twee jaar A-selectie in combinatie met mijn studie was mooi om mee te maken. Die conclusie mag je trekken, ja”, reageert Verbakel op de veronderstelling dat hij werd gewogen en per saldo toch net iets te licht bevonden werd. “Op technisch vlak kon ik mee, maar fysiek had ik moeite. Ook omdat ik in die jaren van een menneke ineens doorgroeide tot een lange slungel.”

Via Mark van Sonsbeek, die hij kende als trainer van Eindhoven, belandde Verbakel vervolgens in Schijndel.  Waar hij nu voor alweer het vijfde seizoen voetbalt. Hamvraag is momenteel of daar ook een zesde aan toegevoegd wordt. “Ze willen graag verder met me, maar geven zelf al aan dat het lastig zal worden om te behouden.” Er wordt namelijk behoorlijk getrokken aan Verbakel en dat is – zie ook Willem II – niet onlogisch. Als vleugelspits trof hij dit seizoen al zeven keer de roos, naast het forse (en gebruikelijke) aantal assists. “Ben iets doeltreffender nu. Heeft misschien ook te maken met mijn fitheid. Die is een tijdlang een stuk minder geweest.”

Hoge ogen

Een opmerkelijk fenomeen lag daaraan ten grondslag. Bij Verbakel werd een paar jaar geleden ‘chronische vermoeidheid’ geconstateerd. “Maar waar die vandaan kwam, daar konden de medici ondanks diverse onderzoeken de vinger niet achter krijgen. In die periode heb ik in het tweede elftal van Schijndel gevoetbald. Daar is de intensiteit toch een stuk lager.” Hoe dan ook, sinds pak hem beet anderhalf jaar voelt hij zich weer prima. Won met 1 de titel in de eerste klasse en lijkt klaar voor een stap hogerop. “Ik sta open voor iets anders en er staat wat dat betreft het een en ander op stapel. Meer kan ik daar nu niet over zeggen. Eens een keer hoge ogen gooien in de Hoofdklasse lijkt me mooi om mee te maken.  En wie weet wat daar dan weer uitrolt. Ik ben tenslotte pas 23. Meedoen om een prijs wordt met Schijndel een moeilijk verhaal, ja. Ik denk dat een plaatsje in de middenmoot uiteindelijk inderdaad het plafond is voor deze groep. Handhaving mag nu geen probleem zijn”, zegt Verbakel in de aanloop naar het thuisduel met Nuenen. “Uit pakten wij ze alvast en verdiend. Maar goed, nu is nu. We gaan in ieder geval proberen Nuenen onder druk te zetten en te houden.”

Be Sociable, Share!

•