foto Robert Janzen

In zijn debuutjaar bij de senioren maakte Alexander Mols inclusief nacompetitie veertien doelpunten. Mooie cijfers, maar ook met een bepaald verwachtingspatroon als consequentie. Want zo werkt dat. Op een bepaald niveau komen is vaak makkelijker dan erop te blijven. De talentvolle aanvaller van Blauw Geel’38/OW hikt er momenteel een beetje tegenaan.  ‘Hé, weer niet gescoord? Hoe kan dat nou?’

“De trainer zegt ook: rustig blijven, lekker voetballen en dan komt dat scoren vanzelf weer.” Nee, zo heel veel kansen heeft hij in de drie duels tot nu toe eigenlijk niet gehad. Het één heeft natuurlijk ook te maken met het ander. Na een vlotte start (5-0 tegen Dijkse Boys) ging Blauw Geel twee keer kopje onder. “Het loopt even niet meer. Hoewel het zaterdag tegen Nuenen ook niet mee zat op de beslissende momenten. Blauw Geel heeft een jeugdige ploeg, waarvan je niet mag verwachten dat die er meteen staat. Aan de andere kant spookt wel dat afgelopen seizoen door de hoofden. We willen niet nog zo’n jaar meemaken met die onzekerheid tot op het laatst.”

Druk

De relativerende woorden van coach Francois Gesthuizen en van de mensen die dicht bij hem staan, neemt Mols ter harte. “Ik ben een spits en wil scoren. Zoals ik dat al jaren doe. Nu even niet en de kunst is dan om rustig te blijven. Ondanks die druk, ook van buitenaf. Daar moet ik me van af zien te sluiten. Het wachten is nu op dat ene moment. Dat moment waarop ‘het’ er ineens weer is. Zo zit ik in elkaar. Je zult zien dat het daarna gaat lopen”, zegt Mols (20) die zondag voor het eerst in zijn leven tegen Baronie speelt. Een ploeg van naam, zoals De Treffers dat ook is. “Tijdens de voorbereiding voetbalden we een prima pot tegen Treffers. Alles en iedereen uit Veghel was laaiend enthousiast. Dat niveau hebben we sindsdien niet meer behaald. Maar wordt in Veghel wel als maatstaf gehanteerd.”

Be Sociable, Share!

•