Het eerste elftal van Bavel verkeerde in zwaar weer. Het gevreesde degradatiespook waarde nadrukkelijk rond onder de rook van Breda. Robin Adriaansen onderkende de problemen, maar had volop vertrouwen in een gunstige afloop. “Wij gaan het redden en alles zal daar voor wijken”, sprak hij en hij kreeg gelijk. Bavel sprokkelde de benodigde punten bij elkaar en steeg naar een veilige plaats in de middenmoot.

De normale speelwijze werd aangepast om het doel, handhaving, te bereiken. “We spelen de laatste tijd met één diepe spits en vijf middenvelders daarachter. Van huis uit ben ik aanvaller, maar nu kom ik dus ook vanaf het middenveld”, aldus de 21-jarige aanvoerder, die als eerstejaars A-junior in 2005 de overstap maakte naar de selectie. “Een groot gedeelte van dat team speelt tegenwoordig in het eerste.”

In het verleden maakte Bavel gebruik van spelers van buitenaf. Zoals ooit een aantal voetballers van Baronie 2 de overstap maakte. Van die politiek is de leiding afgestapt. “Nu hebben we het even zwaar, maar op termijn kan er hier iets heel moois groeien. Kijk naar ons team, dat is een vriendenteam met veel spelers uit dezelfde leeftijdscategorie. Met ook een paar broers die samenspelen. Ja, dat geldt ook voor mij. Met Teun. En Stijn, die nog in de A1 voetbalt, komt eraan. Of we niet te lief voor elkaar zijn in het veld? Dat heeft wel gespeeld, maar is de laatste tijd beter geworden. We durven elkaar nu als het nodig is aan te spreken op bepaalde zaken. Zonder dat zoiets uiteindelijk consequenties heeft voor de sfeer.”

Verzamelpunt

De voetballers hebben daarnaast ook een speciale missie. “Wij willen de trots van het dorp zijn. Of dat al lukt? Nou, ik kan niet anders stellen dan dat het voetbal leeft in Bavel. Het voetbalveld is op zondag een verzamelpunt. Het kan altijd beter, maar ik vind het al redelijk druk langs de lijn. De kantine is sowieso vol. Want laten we één ding vooropstellen: het prestatieve aspect is belangrijk voor ons, maar het moet wel gezellig zijn in Bavel.” De kans dat hij Bavel als voetballer trouwens ooit gaat verlaten, acht hij nihil. “Ik ben weleens ergens gevraagd, maar ik voel me teveel verbonden met Bavel. Ons kent ons hier en dat ervaar ik als plezierig”, zegt de student bedrijfseconomie.

“Hoe het komt dat we in de onderste regionen verzeild zijn geraakt? Moeilijk. Feit is wel dat we veel wedstrijden met één doelpunt verschil verloren hebben. En dan kom je ongewild in een bepaalde spiraal terecht. Nee, scoren doe ik tegenwoordig niet zoveel meer. Tot voor twee jaar maakte ik regelmatig een goal. Nu heb ik meer de rol van aangever. Als groep zijn we er met zijn allen steeds van overtuigd geweest dat we ons veilig zouden spelen.” Opdat Bavel de promotie na de titel in 2008 en het daaraan verbonden vierdeklasserschap niet alweer snel zou verspelen.

Be Sociable, Share!

•