Ergens in de jaren ’70 kreeg Ton Bogers (52) verkering met een vrouw die voetbalde. Van het een kwam het ander en voor hij het wist rolde hij in het damesvoetbalgebeuren bij Bavel. Sinds die tijd is Bogers trainer van de vrouwen en maakte in die hoedanigheid de hoogtijdagen van dames 1 aan den lijve mee. “Tien jaar verbleven we op landelijk niveau.”

In 1996 kwam een tamelijk abrupt en bizar einde aan die topnotering. Door de ingevoerde herindeling en integratie van de zaterdagclubs werden de zondagspeelsters gedwongen om duels een dag eerder af te werken. “We verkeerden dat laatste seizoen in de degradatiezone. Met andere kandidaten stonden de laatste duels op hetzelfde tijdstip gepland om competitievervalsing te voorkomen. Wij verloren ons duel, maar wat bleek? Een concurrent had toch niet gespeeld en Bavel was afhankelijk van het resultaat van die wedstrijd. Gezien de nakende veranderingen en weinig geloof in een gunstige afloop van die voor ons belangrijke wedstrijd, besloot een aantal speelsters te stoppen of elders te gaan spelen. Uiteindelijk hebben we toen moeten besluiten om ons maar helemaal terug te trekken, want met ons tweede team hadden we sportief natuurlijk niets te zoeken in de hoogste klasse”, beschrijft Bogers het einde van een tijdperk.

Met net elf dames en in de zesde klasse startte Bavel niet veel later toch weer in competitieverband. “Van lieverlee zijn we toch weer gaan groeien en ook meisjes sloten zich aan.” Drie titels verder begeven de hoogste Bavelse dames zich inmiddels alweer een tijdje op tweede klasse niveau. Daarnaast zijn nog twee seniorenteams actief, net als een aantal meisjeselftallen bij de jeugd. “Iets van 120 voetballende vrouwen en meisjes hebben we momenteel”, zegt Bogers niet zonder trots. “Aan dat ronselen van speelsters doen wij niet mee. Iedereen is welkom, maar wel uit eigen beweging. En het leuke is dat wij een heel open beleid voeren. Vaak zie je dat damesteams eigen BV’tjes vormen. Daar waken wij voor. Op de vrijdagavonden maken wij de selecties voor het weekeinde bekend en dan kan het best zo zijn dat een paar speelsters van 2 bij 1 staan of andersom bij vormverlies. En ik moet zeggen dat de dames daar heel positief mee omgaan. Het is sowieso een verademing om met vrouwen te werken. Ze zijn namelijk veel fanatieker dan mannen. Echt een wezenlijk verschil. Een bierelftal zoals bij de mannen en beetje la, la? Geen denken aan. Ze hebben wel veel aandacht, dat wel”, besluit Bogers zijn betoog met een lach van herkenning.

Be Sociable, Share!

•